στην πλατεία του Φρουρίου, όπου βρίσκεται το ομώνυμο άγαλμα. Οι συνθήκες όμως φέτος δεν επιτρέπουν τον καθιερωμένο εορτασμό και το μνημείο στέκει μόνο, αλλά όχι ξεχασμένο.
Οι «Φίλες της Αγάπης», που είχαν την επιμέλεια της σχετικής εκδήλωσης γι’ αυτή τη χρονιά, κρίνουν ότι έχουν ιερό καθήκον να αποδώσουν τον ετήσιο φόρο τιμής στη μάνα με ένα μικρό αφιέρωμα. «Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε» λένε «για τη μάνα, που είναι ό,τι πιο πολύτιμο, ό,τι πιο αγαπητό, ό,τι πιο σημαντικό έχουμε στον κόσμο, το σύμβολο της πιο άδολης, ανυστερόβουλης και ανιδιοτελούς αγάπης, της αφοσίωσης, της στοργής, της προσφοράς, η προσωποποίηση της αιώνιας δημιουργίας, ο άνθρωπος που ανέδειξε και αναδεικνύει την εξέλιξη της ζωής».
Τιμώντας τη μητέρα, τιμούμε όλο το ανθρώπινο γένος, αφού όλοι σ’ αυτήν οφείλουμε την ύπαρξή μας.
 Με τις μεγάλες αλλαγές που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια, η μάνα καλείται να συνδυάσει τον παραδοσιακό της ρόλο με την επιθυμία της για την κοινωνική της ανέλιξη, καθώς και την υποχρέωσή της να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένεια και να την κρατά ενωμένη.  Τι τεράστιος ρόλος, πράγματι, και πόσο πολύμορφος και πολυδιάστατος!
Εδώ επαληθεύεται μία σοφή παροιμία που υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν μπορούσε να βρίσκεται παντού, γι’ αυτό δημιούργησε τις μητέρες.
Σε όποια χώρα του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας και γλώσσας, η μάνα αποτελεί για τα παιδιά της καταφύγιο, οδηγό και στήριγμα και μια υπερπροστατευτική αγκαλιά.
Σαν επισφράγισμα όλων αυτών παραθέτουμε τα λόγια του Αιγύπτιου νομπελίστα στοχαστή και συγγραφέα Μαγκίπ Μαχφούζ: «Ο άνθρωπος ενηλικιώνεται όταν πεθαίνει η μητέρα του, γιατί όσο ζει στηρίζεται σ’ αυτήν.. Μπορεί να έχει φίλους, πατέρα, αδέλφια, αλλά η θέση της ΜΑΝΑΣ θα είναι κενή για πάντα».
Στέλνοντας τη σκέψη μας στις μητέρες όλου του κόσμου, θέλουμε να ευχηθούμε «χρόνια πολλά» σε όλες, γεμάτα υγεία και δύναμη.