του Δήμου Λαρισαίων μετά το τραγικό περιστατικό με τον θάνατο του 22χρονου φοιτητή στο κέντρο της πόλης. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Ε», από τη Δευτέρα και μετά, με αφορμή το γεγονός πως έχει ξεκινήσει μεγάλη συζήτηση γύρω από το εάν υπήρχε ή όχι σχετική αίτηση (καταγγελία) για το κτίριο μπροστά στο οποίο έχασε τη ζωή του ο Νίκος Μπιτσάκης, πολλοί πολίτες καταθέτουν αιτήσεις στην αρμόδια Υπηρεσία για κτίρια που πιστεύουν πως εγκυμονούν κινδύνους.
Αίτηση μπορεί να συμπληρώσει ο κάθε πολίτης που βλέπει ένα επικίνδυνο κατά την κρίση του κτίσμα, αρκεί να γίνει εγγράφως ή ακόμη και με mail, με στόχο να πιστοποιείται η εγκυρότητά της. Η αρμόδια Υπηρεσία πηγαίνει στο σημείο και κάνει αυτοψία. Εν συνεχεία αν εντοπίσει κάποιους κινδύνους κοινοποιεί στον ιδιοκτήτη μια έκθεση. Σ’ αυτήν τού επισημαίνει πως μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα πρέπει να προβεί σε κάποιες ενέργειες. Ο χρόνος που του δίνεται εξαρτάται από τον βαθμό της επικινδυνότητας. Μάλιστα θυροκολλείται και η έκθεση. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιοι ιδιοκτήτες δεν είναι συνεπείς, ούτε τότε. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η Πολεοδομία θα επιληφθεί του θέματος συνεργαζόμενη με άλλες υπηρεσίες του Δήμου (Τεχνικές) για να γίνουν κάποιες εργασίες – ενέργειες. Αυτό όμως έχει ένα κόστος, το οποίο μόλις υπολογιστεί θα σταλεί ως λογαριασμός στον ιδιοκτήτη του κτίσματος. Ο κ. Γιάννης Μαρκατάς, που είναι πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Λάρισας, εξηγεί στην «Ε» ότι ο νόμος με τα 12 άρθρα του προεδρικού διατάγματος 13/4/1929, «Περί επικινδύνων οικοδομών» είναι απόλυτα σαφής και ξεκάθαρος για το τι ισχύει και τι όχι στην Ελλάδα. Δηλαδή για το πότε τα κτίρια χαρακτηρίζονται «επικίνδυνα», για το πώς γίνονται οι καταγγελίες και πολλά άλλα. Ο ίδιος περπατώντας στην πόλη της Λάρισας και ειδικά στο κέντρο της, παρατηρεί πως υπάρχουν πολλά παλιά και εγκαταλελειμμένα κτίρια. Αυτό σύμφωνα με τον ίδιο αναμένεται να γίνει ακόμα μεγαλύτερο στο μέλλον, καθώς αρκετός κόσμος δεν θα έχει χρήματα να τα συντηρήσει όπως πρέπει και απλά θα τα αφήσει εντελώς ή θα κάνει μικροπαρεμβάσεις μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί γκρέμισμα. «Το θέμα του σκελετού θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει όλους περισσότερο. Και ως πολίτες, αλλά και ως Πολιτεία, ως κράτος. Θα έπρεπε να έχουμε στον νου μας το ότι ανά κάποια χρονικά διαστήματα χρειάζεται ένας έλεγχος και μια φροντίδα στο σκελετό. Στην Ελλάδα αυτό που μας νοιάζει τα τελευταία χρόνια μ’ έναν σχεδόν βιαστικό τρόπο είναι το θέμα για παράδειγμα της αντικατάστασης των κουφωμάτων για ενεργειακή αναβάθμιση, αλλά όχι το θέμα της υγείας του κορμού ενός κτιρίου» τονίζει χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων. Η «Ε» εξαιτίας όλων των παραπάνω έκανε μια καταγραφή σε διάφορα σημεία στο κέντρο της πόλης (δεχόμενη και πολλά τηλέφωνα από αναγνώστες), αλλά και περιφερειακά αυτού σημειώνοντας μερικά κτίρια που μπορούν να ελέγξουν οι αρμόδιες Υπηρεσίες, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες.
Ίσως φαντάζει ουτοπικό στην παρούσα φάση λόγω της ελληνικής πραγματικότητας στον κόσμο των δημόσιων υπηρεσιών, αλλά μοιάζει ιδανικό ένα σενάριο συνεργασίας μεταξύ των υπηρεσιών. Να μπορούσε δηλαδή ένας δημοτικός αστυνόμος ή ένας δημοτικός υπάλληλος της Καθαριότητας να ενημέρωνε τις αρμόδιες Υπηρεσίες, έτσι ώστε να ξεκινούσε αυτόματα μια διαδικασία. Τόσο απλά...
