Τα παιχνίδια παρουσίασαν οι κ. Ρούλα Κωστή, Αριστέα Μπέσιου και Γιούλα Στεργιούλα που ενθουσίασαν τα παιδιά με τις αφηγήσεις και τα βιώματά τους. Ο κύριος στόχος του προγράμματος ήταν για μια ακόμη φορά η επίτευξη διαγενεακής μάθησης μέσα στο Μουσείο.

Η αλληλεπίδραση των γενεών έδωσε την ευκαιρία στους μικρούς μαθητές να ζήσουν στιγμές και να γνωρίσουν παιχνίδια του παρελθόντος. Η επίμονη αναζήτηση του παιχνιδιού, σε μια εποχή μη βιομηχανική, οδήγησε στην ανακάλυψη και δημιουργία του.

Κούκλες για τα κορίτσια, φτιαγμένες από κλαδιά τριανταφυλλιάς και ρούχα κεντητά. Αυτοσχέδιες μπάλες για τα αγόρια από νήματα. Σέγκια από τα κότσια των αρνιών με το νουμά τους με πρόκες και χυτό μολύβι, βόλοι από πηλό, η τσιλίγκα με το τσιλιγκάρι της και η σβούρα φτιαγμένα από τα κλαδιά των δέντρων, έδιναν την ικανοποίηση της δημιουργίας.

Ατίθασα παιδιά σκαρφαλωμένα στις άγριες κορομηλιές σημάδευαν με τη σφεντόνα τους και έσκαγαν στα γέλια. Στις αυλές των σπιτιών και των σχολείων ομάδες παιδιών σχεδίαζαν και διασκέδαζαν με την τριότα και την εννιάρα.

Η ερώτηση ενός μικρού παιδιού για τα έθιμα των Χριστουγέννων, θύμισε στους παλιούς τα ξύλινα καραβάκια, το βαμβάκι ως χιόνι και τους καρπούς τυλιγμένους με ασημόχαρτο και χρυσόχαρτο που διακοσμούσαν τα κλαδιά του δέντρου.

Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με βιωματικό εργαστήρι κατασκευής τριότας. Το κάθε παιδί με την βοήθεια των μεγαλυτέρων, έπλασε με πηλό τα πιόνια και σχεδίασε το ταμπλό. Στο πρόσωπό τους ήταν αποτυπωμένη η χαρά της δημιουργίας και η επιθυμία να το μοιραστούν με τους γονείς τους.

Τα παιδιά συνόδευαν οι εκπαιδευτικοί Γεωργία Γούλα και Ελένη Νταφοπούλου.