Αυτό τόνισε χθες στην «Ε» ο συλλέκτης και «πολίτης» Ντίνος Ρουσμένης για την κίνησή του να δωρίσει πάνω από 650 αντικείμενα υψηλής καλλιτεχνικής και αισθητικής αξίας στο Λαογραφικό Ιστορικό Μουσείο Λάρισας. Για τη δωρεά αυτή χθες στο Μουσείο πραγματοποιήθηκε συνέντευξη Τύπου, στην οποία συμμετείχαν ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Πάνος Σάπκας, η διευθύντρια του ΛΙΜΛ κ. Φανή Καλοκαιρινού και ο ίδιος ο δωρητής κ. Ντίνος Ρουσμένης. Παλαιός Λαρισαίος ο ίδιος, απόφοιτος του Λυκείου Μπόκαρη, ζωγράφος και επιχειρηματίας συνάμα (συνέχισε την επιχειρηματική δραστηριότητα της οικογένειάς του που ήταν το καπνεμπόριο, και η αντιπροσωπεία της καπνοβιομηχανίας ΚΕΡΑΝΗ) και φυσικά συλλέκτης, δώρισε αντικείμενα που ανήκουν κυρίως στον 19ο αιώνα όπως έπιπλα, πορσελάνες, έργα Τέχνης, μινιατούρες, σερβίτσια, αντικείμενα που εν πολλοίς στόλιζαν τα σπίτια της λαρισαϊκής αστικής τάξης των αρχών του προηγούμενου αιώνα, δίνοντας μια εικόνα στον σύγχρονο Λαρισαίο για το πώς ήταν τα σπίτια των προγόνων του.
Ο κ. Σάπκας αφού εξέφρασε τις ευχαριστίες του δημάρχου Απόστολου Καλογιάννη που δεν μπόρεσε να παραστεί στη συνέντευξη Τύπου, επειδή οικουρεί μετά την εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε, απέδωσε εκ μέρους του δημάρχου τον χαρακτηρισμό «πολίτης» στον κ. Ρουσμένη, τόνισε ότι «Κάθε προσφορά, ακόμη και η πιο μικρή, είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον κάθε τόπου. Καταρχάς αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Άλλωστε αυτή η πατρίδα υπάρχει, αναπτύχθηκε και συνεχίζει να αναπτύσσεται, επειδή υπήρξαν και υπάρχουν, κάποιοι γενναιόδωροι, αλτρουιστές, ανιδιοτελείς άνθρωποι, με μεγάλη αγάπη για τον τόπο, που διαθέτουν χρήματα ή αντικείμενα πολύτιμα, για να δημιουργηθούν ή να ενισχύσουν, ιδρύματα όπως ένα μουσείο, ένα πανεπιστήμιο κοκ.
Το γνωρίζουμε όλοι ότι σημαντικό μέρος των συλλογών των μουσείων προέρχεται από δωρεές προσωπικών ή οικογενειακών κειμηλίων.
Αυτό συμβαίνει και με το Λαογραφικό μας Μουσείο, στη συλλογή του οποίου θα προστεθεί η δωρεά του Ντίνου Ρουσμένη, τον οποίο γνωρίζω από τότε που ήμουν παιδί, και η συγκίνησή μου είναι τόσο βαθιά όσο και η εκτίμηση που τρέφω για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Η σημερινή μας παρουσίαση πραγματοποιείται ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης στην αξιόλογη και αξιέπαινη προσφορά του κ. Ρουσμένη, ελπίζοντας να μεταλαμπαδευτεί σε κάθε Λαρισαίο». Εν συνεχεία η κ. Καλοκαιρινού σημείωσε ότι «Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον κ. Ντίνο Ρουσμένη για τη μεγάλη αυτή δωρεά και την εμπιστοσύνη που δείχνει προς το Λαογραφικό Ιστορικό Μουσείο και το έργο του. Ο κ. Ρουσμένης, παλαιό μέλος του Συλλόγου του Μουσείου, ήταν πολύ αγαπητός φίλος του ζεύγους Γιώργου και Λένας Γουργιώτη και στεκόταν πάντα δίπλα τους σε κάθε προσπάθειά τους σχετικά με την ίδρυση και την εξέλιξη του Μουσείου.
Η σπουδαιότητα της δωρεάς, πέραν του μεγάλου όγκου της, έγκειται στο ότι όλα τα αντικείμενα αποτελούν έργα υψίστης καλλιτεχνικής και αισθητικής αξίας και εμπλουτίζουν τις συλλογές του Μουσείου με τη μοναδικότητα και τη σπανιότητά τους. Ήδη το μεγαλύτερο μέρος των αντικειμένων έχει μεταφερθεί στο Μουσείο και είναι υπό διαδικασία καταγραφής και τεκμηρίωσης.
Η πράξη του δωρητή αποτελεί δείγμα μεγαλοσύνης και ανιδιοτέλειας από έναν συλλέκτη, που μέσω ενός σύγχρονου Μουσείου καθιστά κτήμα όλων αντικείμενα που με τόση αγάπη και αφοσίωση συνέλεξε.
Από την πλευρά μου θα ήθελα να διαβεβαιώσω πως τα αντικείμενα θα εκτεθούν στο μέλλον σε ειδική ενότητα, ενώ παράλληλα θα αναδειχθούν και θα αξιοποιηθούν επιστημονικά και εκπαιδευτικά με τον πλέον αρμοστό τρόπο. Και πάλι ευχαριστούμε τον κ. Ρουσμένη για τη μεγάλη προσφορά του». Ο κ. Ρουσμένης στη συνέντευξη Τύπου ανέφερε ότι «από την ώρα που αγόρασα αυτά τα πράγματα κυρίως στο Μοναστηράκι, έκανα μια ευχή: αυτά τα αντικείμενα να μην έχουν την τύχη που είχαν εκεί. Η ευχή έπιασε και τα αντικείμενα αυτά που απέκτησα με αγάπη έρχονται εκεί που ανήκουν, στο Λαογραφικό Μουσείο. Στην αρχή ξεκίνησα όλο αυτό με αγάπη και μεράκι, μετά όμως άρχισα να εμβαθύνω και να αποκτώ γνώση γύρω από αυτά, έτσι ώστε να κάνω τις σωστές αγορές. Είναι πράγματα κυρίως της Ευρώπης και της εποχής του 1800. Ήρθε η ώρα να πάρουν τη θέση που πρέπει. Τα αντικείμενα αυτά διακοσμούσαν σπίτια μεγάλων οικογενειών». Μιλώντας στην «Ε» για τη δωρεά, ο κ. Ρουσμένης σημείωσε ότι «όταν αγόραζα κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ -λόγω της ενασχόλησής μου με τη ζωγραφική μπορούσα να διακρίνω τα κομμάτια που άξιζαν- έλεγα να μην έχει την τύχη να καταλήξει σε ένα παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι ή σε διάφορους αντικερί. Ευχή μου να κατέληγαν κάπου όπου θα μπορούσε να τα χαρεί όλος ο κόσμος. Αυτή ήταν η επιθυμία μου κι αυτό έκανα. Διάλεγα ό,τι «χτυπούσε» το μάτι μου, το έβλεπα και εκτιμούσα ότι έχει την αξία του και πληρούσε τις «προϋποθέσεις» να έχει θέση στη συλλογή μου, έκανα δε τα πάντα για να το αποκτήσω». Απαντώντας στην ερώτηση γιατί επέλεξε για τη συλλογή του αντικείμενα κυρίως του 19ου αιώνα σημείωσε ότι «Αυτή η εποχή ήταν μοναδική, τη χαρακτήριζε κάτι τελείως ξεχωριστό, όπως ξεχωριστοί ήταν οι άνθρωποι αλλά και το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν. Το υλικό περιβάλλον, που στόλιζε τα πανέμορφα αρχοντικά, κατέληξε εν πολλοίς σε παλαιοπωλεία, κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβεί. Οταν αγόραζα τα αντικείμενα, ευχή μου ήταν κάποια στιγμή να τα κληροδοτήσω όχι σε κληρονόμους αλλά στην πόλη. Όνειρό μου ήταν να εκτεθούν κάποια στιγμή σε ένα μουσείο», για να προσθέσει ότι «Οταν έβλεπα την πληθώρα των αντικειμένων και την αξία τους δεν μπορούσα να τα διεκδικώ για να τα αφήσω σε κάποιους κληρονόμους, έπρεπε να πάνε στον λαό. Οταν έρχονταν στο σπίτι μου ο Γιώργος με τη Λένα Γουργιώτη και έβλεπαν όλα αυτά τα αντικείμενα μου έλεγαν «Τι θα γίνει, Ντίνο;» κι εγώ τους απαντούσα «Εχουν γνώση οι φύλακες»» κατέληξε χαρακτηριστικά ο κ. Ντίνος Ρουσμένης.
Θ.Α.