καθηγητής Λογοτεχνίας κι εκείνη ηθοποιός, αισθάνονται πως τους συνδέει κάτι απροσδιόριστο. Η τυχαία συνάντησή τους προκαλεί το ξετύλιγμα ιστοριών που οδηγούν τον αναγνώστη πίσω στον χρόνο, σε ένα αρχοντικό της Χίου και ακόμα πιο πίσω, σε ένα καθολικό μοναστήρι στη Συρακούσα. Πρόκειται για ιστορίες έρωτα και απώλειας, φιλίας και ενηλικίωσης, ενοχής και εκδίκησης που, εκκινώντας από τις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και φτάνοντας ως το σήμερα, εμπλέκουν τους δύο πρωταγωνιστές με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Τα πρόσωπα του μυθιστορήματος συμμετέχουν σ’ ένα ιλιγγιώδες παιχνίδι αντικατοπτρισμών, εναλλαγών προσωπείων και αντιμεταθέσεων, ενώ ταυτόχρονα μοιάζουν παγιδευμένα στα πάθη τους, όπως οι πεταλούδες στην απόχη. Οι πεταλούδες -σύμβολο του εύθραυστου, του εφήμερου, αλλά και της μεταμόρφωσης- διαστίζουν την αφήγηση όπως και τις φωτογραφίες της Laura Makabresku, με τις οποίες συνομιλεί το κείμενο. Ένα μυθιστόρημα για τα όρια ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο και την υπέρβασή τους, μια ωδή στο θηρίο και στο θήραμα που σπαράσσονται μέσα μας.

«Η παραλλαγή του Γιώργου Δαρσινού»
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΕΟΚΛΗΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Είναι η συγγραφή αστυνομικών ιστοριών ένας τρόπος να εκτονώνει κανείς τις εγκληματικές παρορμήσεις του; Κρύβεται μέσα σε κάθε συγγραφέα που γράφει για φόνους ένας δυνάμει δολοφόνος; Αυτό φαίνεται να πιστεύουν οι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας που ερευνούν την υπόθεση του βίαιου θανάτου του καταξιωμένου συγγραφέα ιστοριών μυστηρίου Γιώργου Δαρσινού: γι’ αυτό συγκεντρώνουν πέντε εκκολαπτόμενους συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, τέσσερις άντρες και μία γυναίκα, και τους δίνουν να διαβάσουν το ημερολόγιο του μακαρίτη, στο οποίο εκείνος τους κατονομάζει ως επίδοξους δολοφόνους του, επειδή είχε απορρίψει, ως σύμβουλος εκδόσεων μεγάλου εκδοτικού οίκου, τα χειρόγραφά τους. Οι πέντε ύποπτοι, που αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε σχέση με το έγκλημα, οφείλουν να αντιπαρατεθούν τόσο στα λεγόμενα του ημερολογίου όσο και μεταξύ τους, όπως επίσης με την αστυνομία και το μυστήριο παρελθόν του Δαρσινού - που τους περιλαμβάνει όλους.

«Λοβοτομή»
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
Παραμονή Πρωτοχρονιάς 2000, πάνω στην αλλαγή του χρόνου, όταν η Αθήνα γιορτάζει τον ερχομό της καινούριας Χιλιετίας, μια ασυνήθιστη κλοπή ιατρικών μηχανημάτων αιμοκάθαρσης και αξονικών τομογράφων τραβάει την προσοχή του αστυνόμου Νίκου Καμπάνη, στελέχους του καινούριου Τμήματος Εσωτερικών Υποθέσεων, που είναι επιφορτισμένος με τη μελέτη του μεγάλου φακέλου του οργανωμένου εγκλήματος. «Στον τομέα αυτό η Αστυνομία είχε να επιδείξει επιτυχίες, αλλά ταυτόχρονα τα εγκλήματα και τα φονικά αυξάνονταν συχνά με παράλογα άλματα που ζητούσαν την ερμηνεία τους. «Θέλω να είμαι σίγουρος ότι δεν το τροφοδοτούμε κι εμείς όλο αυτό το θανατικό. Για δες τι γίνεται», του είχε πει ο αρχηγός του Μιχάλης Μίχας».
Προστασία νυχτερινών κέντρων, πορνεία, εμπόριο ανθρώπινων οργάνων και λαθρεμπόριο πετρελαίου, όλα αρχίζουν σιγά-σιγά μέσα από τις έρευνες του Νίκου Καμπάνη να δένονται μεταξύ τους. Και μια σειρά ειδεχθών εγκλημάτων από κάποιον άγνωστο σχιζοφρενή που μοιάζει με πληροφοριοδότη της αστυνομίας ή εκτελεστή του υποκόσμου.
Λοβοτομή -ελληνικό ταμπλόιντ- το σημείο όπου οι εκβιασμοί από τον ροζ Τύπο δένονται με την ηγεσία της αστυνομίας και τις διαμάχες της, οι μεγαλοεφοπλιστές με τον υπόκοσμο, υπερεθνικιστές με τη σερβική μαφία και τα βρόμικα ιατρικά κυκλώματα δίνουν τη λύση.
Ο απότακτος αστυνομικός Ηλίας Σούλης και ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Λέλος Λίβας, γνωστοί από το Φάντασμα του Μετρό του Ανδρέα Αποστολίδη βρίσκονται κι αυτοί μπλεγμένοι σ’ έναν κυκεώνα παρακολουθήσεων, υποκλοπών, εκβιασμών και βασανιστηρίων.