Μια μέρα ο βασιλιάς τους παντρεύτηκε μια όμορφη γιγαντοπούλα η οποία λίγο καιρό αργότερα γέννησε ένα πανέμορφο γιγαντόπουλο που λάτρευε τους γονείς τους και ιδιαίτερα τη μαμά του. Όμως το καημένο ήταν συνέχεια ματιασμένο γιατί μια γιγάντισσα που ήθελε να παντρευτεί εκείνη τον βασιλιά αλλά δεν τα κατάφερε, το ζήλευε τρομερά και ήθελε να το εκδικηθεί. Αυτή η κακιά γιγάντισσα είχε μια θεία μάγισσα, κακιά και αυτή, που ζούσε σε μια σπηλιά. Μαζί κατέστρωσαν ένα σχέδιο και η μάγισσα έφτιαξε ένα βοτάνι μαγικό που όταν το ήπιε το βασιλόπουλο έπεσε σε βαθύ ύπνο. Τότε οι κακοί γίγαντες πήραν το παιδί, έσκαψαν βαθιά στη γη και το άφησαν εκεί μέσα να κοιμάται. Σκέπασαν μάλιστα καλά καλά με πέτρες, χώματα και δέντρα εκείνο το σημείο ώστε να μην μπορεί να το βρει κανείς. Άφαντο το παιδί! Μάταια έψαχναν για μέρες, για χρόνια, για αιώνες ο βασιλιάς και η βασίλισσα να το βρουν. Κι έτσι πέρασε ο καιρός, η βασίλισσα πέθανε από τη στεναχώρια της και λίγο καιρό αργότερα και ο βασιλιάς. Ύστερα χάθηκαν και οι γίγαντες.
Όχι όμως το γιγαντόπουλο που κάθε τόσο ξυπνάει από τα βάθη της γης ζητώντας τη μαμά του. Έπειτα ξανακοιμάται μέχρι να ξυπνήσει και πάλι και να κουνηθεί η γη, αυτό που λέμε σεισμός… Για αυτό παιδιά να μη φοβάστε όταν κουνιέται η γη. Ένα παιδάκι ψάχνει τη μαμά του. Ας του δώσουμε την ευχή να την βρει!
*Ο τίτλος του παραμυθιού είναι «Τη μαμά του ψάχνει» και όπως σημειώνει ο συγγραφέας Βαγγέλης Κολώνας, έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τα παιδιά της γειτονιάς του στα οποία το αφηγήθηκε.
