Με επιτυχία ανέβηκε στην Αθήνα το θεατρικό έργο της Μπέττυς Μαγρίζου «Η προίκα» στο θέατρο «Στούντιο Μαυρομιχάλη» με σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και με ερμηνεύτρια την ηθοποιό Στέλλα Παπαδημητρίου. Την παράσταση αυτή θα έχουν την ευκαιρία να δουν οι θεατρόφιλοι Λαρισαίοι στο «Θέατρο του Μύλου» στις 7, 8, 9 και 10 Νοεμβρίου. Πρόκειται για ένα θεατρικό μονόλογο. Μια γυναίκα μοναχική την ημέρα των γενεθλίων της που συμπίπτουν με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 του Μάρτη κάνει έναν απολογισμό της ζωής της. Στη μέση του δωματίου ένα μπαούλο με την προίκα της, ένα βιβλιάριο κατάθεσης ονείρων χωρίς να κατορθώσει ποτέ να κάνει «ανάληψη». Τα χρόνια τη βαραίνουν όπως και οι αναμνήσεις. Με απλά καθημερινά υλικά οικοδομείται στη σκηνή ένας κόσμος οικείος και συγχρόνως διαφορετικός, ένας κόσμος όπου το θαύμα είναι εφικτό μόνο στο επίπεδο της λέξης. Το παρελθόν της βυθισμένο στο σκοτάδι που μερικές φορές μεταμφιέζεται σε φως ,μια ζωή ελάχιστα γενναιόδωρη και πολλές φορές εφιαλτική. Στο χωροχρόνο της οι τοίχοι του σπιτιού της, φτιαγμένοι από λεπτό χαρτόνι μας διαπερνούν και η ζωή τους μέσα κι έξω κυλάει φρενήρης και συγχρόνως στατική, μας παρασύρει στο πέρασμα της με αισθήματα, αναμνήσεις, έρωτες, πάθη, πένθη και όνειρα πάντα «στο προσεχώς». Θεατρικές παύσεις, ποιήματα, λέξεις μονόπρακτα, στιγμιότυπα ζωής για ταινία μεγάλου μήκους, όλα μας παρασύρουν και μας βάζουν στη ζωή μιας γυναίκας που όλοι γνωρίζουμε, μέσα από γυναίκες της καθημερινότητας που δεν κατόρθωσαν ποτέ να γίνουν γυναίκες του μύθου. Ο λόγος θεατρικός, στοχαστικός, αυτοσαρκαστικός δεν αρνείται το παρελθόν, ούτε ανακρίνει ένα αβέβαιο μέλλον, αλλά περιγράφει ένα απέραντο παρόν. Αφηγηματική ερωτική με χιούμορ εξομολογητικό, ανθρώπινη η Στέλλα Παπαδημητρίου ενσαρκώνει την ηρωίδα και προικίζει το έργο ανεκτίμητα. Η παράσταση με τους φωτισμούς, τις μουσικές, την ίδια τη θεατρική πράξη απογειώνει το έργο σε έναν κόσμο που έπρεπε να είναι πιο ευανάγνωστος, στα μέτρα του ανθρώπου χωρίς να τον περιτριγυρίζουν αυτόχειρες άγγελοι. Μια προσευχή στις γυναίκες της διπλανής πόρτας που κουβαλούν σαν το καβούκι της χελώνας τη μοναξιά τους... Μια παράσταση που πρέπει να τη δουν όλοι οι Λαρισαίοι.
Βαγγέλης Κολώνας
