Στη μνήμη του Λαρισαίου γιατρού και λογοτέχνη Μάκη Λαχανά, ήταν αφιερωμένη η χθεσινή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα στο Θέατρο του Μύλου.

Για τη ζωή και το έργο του με αφορμή τη συμπλήρωση πέντε χρόνων από τον θάνατό του μίλησαν ο ποιητής Κώστας Λάνταβος, ο ποιητής Σωτήρης Παστάκας και ο πεζογράφος Θωμάς Ψύρρας.

Σκιαγραφώντας την προσωπικότητα του Μάκη λαχανά ο Κώστας Λάνταβος μεταξύ άλλων θα επισημάνει χαρακτηριστικά:

«Ο Λαχανάς – όσοι τον γνώρισαν, έστω και λίγο, το ξέρουν – δεν υπήρξε εύκολος άνθρωπος. Το αντίθετο μάλιστα. Πολλοί πιστεύουν πως ήταν ιδιαίτερα δύσκολος, για κάποιους ακόμα και σνομπ. Πολλοί επίσης, όλα αυτά τα χρόνια που κυκλοφορούσαμε ανά τας οδούς και τα καφέ της Λάρισας, απορούσαν για την συνύπαρξή μας. Δεν τους αδικώ. Δεν ξέρουν ίσως ή λησμονούν πως κι εγώ δεν είμαι ο ευκολότερος των ανθρώπων. Και κυρίως παραβλέπουν ότι η μεγάλη κοινή μας αγάπη για τη Λογοτεχνία ειδικότερα και για τις Τέχνες γενικότερα, αποτελούσε τον στέρεο κρίκο της φιλίας μας. Εξάλλου δύσκολος χαρακτήρας δεν σημαίνει και κακός χαρακτήρας, η απρόσιτος και αντικοινωνικός. Ο Μάκης ήταν δύσκολος άνθρωπος, εάν στην έννοια της δυσκολίας συνυπολογίσουμε τα εξής:

Πως δεν ανεχόταν ούτε καν την υποψία προσβλητικής συμπεριφοράς απέναντί του. Το γεγονός ότι υπερασπιζόταν την δική του ( υποκειμενική ασφαλώς ) αλήθεια. Πως έλεγε αυτό ακριβώς που πίστευε και αισθανόταν, χωρίς εκπτώσεις ή συμψηφισμούς. Πως δεν χαριζόταν σε κανέναν – σε κανέναν όμως – όταν πίστευε ότι κάποιος προσέβαλε αδίκως έργω ή λόγω ανθρώπους το ήθος των οποίων γνώριζε από πρώτο χέρι. Πως δεν ανεχόταν συνομιλητές του να ομιλούν, υπερφίαλα και αόριστα, για θέματα που επιφανειακά ή ουδόλως γνώριζαν. Αντιθέτως, σεβόταν την μη-γνώση όταν αυτή ομολογούνταν και φιλότιμα αποζητούσε να γίνει γνώση. Ο Μάκης Λαχανάς ήταν δύσκολος άνθρωπος γιατί ήταν ευθύς, «τσεκουράτος», ανυπότακτος, ασυμβίβαστος, απαιτητικός ( και κυρίως από τον εαυτό του ), και επειδή συνεχώς αμφισβητούσε, αμφέβαλε και αμφιταλαντευόταν. Η αμφισβήτηση άλλωστε είναι το πρώτο βήμα για την έρευνα. Ίδιον ενός βαθύτατα καλλιεργημένου, ανήσυχου και στοχαστικού πνεύματος.

O Λαχανάς ήταν ένας εξαιρετικά ευφυής άνθρωπος. Αν και ορφανός από τα δώδεκά του χρόνια, και σε δεινή οικονομική κατάσταση, κατάφερε να σπουδάσει ιατρική στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Τύμπιγκεν ( στην περίφημη ελληνιστί Τυβίγγη ), έκανε το διδακτορικό του στην Αθήνα, και άσκησε την ψυχιατρική για πολλά χρόνια στη Λάρισα, κατόπιν στην Αθήνα και συνέχισε ως Διευθυντής του Δημόσιου Ψυχιατρείου της Κέρκυρας , απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Ο Λαχανάς στον εξωϊατρικό του βίο έζησε ως πολίτης του κόσμου ταξιδεύοντας σχεδόν αδιάκοπα. Γνώρισε και συναναστράφηκε πολλούς εξέχοντες ανθρώπους της Δυτικής Ευρώπης, καλλιτέχνες, επιστήμονες, διανοητές, ακόμα και εκπεσόντες τιτλούχους ευγενείς, απογόνους παλαιών Οίκων.

… Ο Μάκης Λαχανάς έγραψε κυρίως πεζογραφία(μυθιστόρημα, νουβέλες, αφηγήματα και αστυνομικά μυθιστορήματα), λιγοστά ποιήματα , έγραψε θεατρικά έργα, και μετέφρασε θέατρο, νουβέλες, ποίηση και δοκίμια πάνω σε ποικίλα θέματα, λογοτεχνικού ή και φιλοσοφικού ενδιαφέροντος. Ίδρυσε και διηύθυνε επί σειρά ετών το καλαίσθητο και εξαιρετικής ποιότητας λογοτεχνικό περιοδικό, τον Σπαρμό. Στο μικρό αυτό περιοδικό δημοσιεύτηκαν ποιήματα και κείμενα υψηλής ποιότητας και συχνά κείμενα της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας»…

Στη συνέχεια κείμενα του τιμώμενου λογοτέχνη ερμήνευσε ο σκηνοθέτης Κώστας Τσιάνος, ενώ κ ατά την διάρκεια της εκδήλωσης η κ. Ιωάννα Σιοπούδη έπαιξε στο πιάνο μουσικά κομμάτια που άρεσαν ιδιαίτερα στον Μ. Λαχανά.

Στην εκδήλωση που παραβρέθηκαν πολλοί Λαρισαίοι το «παρών» έδωσαν ακόμα η σύζυγος του συγγραφέα Ελένη και ένας από τους γιους του ο Αλέξης.