Όμως η μέχρι τώρα πολιτεία της κυβέρνησης έδειξε ότι δεν είχε κάποιο όραμα και συγκεκριμένο πρόγραμμα για την εκπαίδευση. Το ίδιο και οι τρεις υπουργοί Παιδείας. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο ν’ ανιχνεύσει κανείς την παιδαγωγική φιλοσοφία των αποφάσεών τους, που από τη μια φαίνονται σκόρπιες κι άσχετες μεταξύ τους κι από την άλλη έχουν χαρακτήρα λαϊκίστικο. Δεν δίνουν το στίγμα του πολίτη που επιδιώκει η κυβέρνηση να διαμορφώσει μέσα από την εκπαίδευση. Πάντως παρακολουθώντας κανείς τις αποφάσεις και τις ρήσεις των τριών υπουργών δυο φαίνεται να είναι οι στοχεύσεις τους.
α) Η κατάργηση κάθε σημαντικού και λειτουργικού νόμου και μέτρου προηγούμενων υπουργών και ιδιαίτερα της Άννας Διαμαντοπούλου, χωρίς μάλιστα να γίνει κάποια αξιολόγηση, με την οποία να διαπιστώνεται ότι τα μέτρα των προηγούμενων δεν ήταν λειτουργικά και χρήσιμα για τους μαθητές/φοιτητές. β) Η λήψη αποφάσεων χωρίς ουσιαστική παιδαγωγική στόχευση και σχέση μεταξύ τους φαίνεται να υπηρετεί λαϊκίστικες εκπαιδευτικές αντιλήψεις, όπως π.χ. να μην κουράζονται οι μαθητές, η μάθηση και το σχολείο να μη τους δημιουργούν «ψυχολογικά» προβλήματα, να διευκολύνεται η πρόσβαση στα πανεπιστήμια κλπ.
Τον εύκολο ρόλο του καταργητή των προηγούμενων νόμων και αποφάσεων έπαιξε ο πρώτος συριζαίος υπουργός Αρ. Μπαλτάς, που κατάργησε την ‘αριστεία’ ως ρετσινιά, το νόμο Διαμαντοπούλου, κάνοντας ξανά τα πανεπιστήμια καφενεία και κέντρα διερχομένων, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών κλπ.
Ο δεύτερος υπουργός Ν. Φίλης είχε κάποιες «φαεινές ιδέες», αλλά δεν πρόλαβε να τις εφαρμόσει. Ο πρωθυπουργός είχε διαφορετικές απόψεις και τον απομάκρυνε. Ο τωρινός υπουργός, Κ. Γαβρόγλου, ο μακροβιότερος, με τις αποφάσεις του φαίνεται να θέλει να κολακέψει διάφορες κοινωνικές ομάδες, ώστε στις εκλογές να κερδίσει την ψήφο τους. Τα πιο πολλά μέτρα που λαμβάνει ή αναγγέλλει αφορούν τη διαδικασία εισαγωγής των αποφοίτων του Λυκείου στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με στόχο όμως οι υποψήφιοι να καταβάλουν όσο γίνεται λιγότερο κόπο. Μερικά παραδείγματα αρκούν, για να φανεί ο στόχος αυτός.
-Αναφορικά με τα μαθήματα, στα οποία θα εξετάζονται οι υποψήφιοι φοιτητές στο τέλος της Γ΄ Λυκείου, ο κ. Υπουργός ανακάτεψε απλά τα μαθήματα και τα επιστημονικά πεδία, τα οποία είχαν διαμορφωθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Η διαδικασία των εξετάσεων και ο τύπος των ασκήσεων παρέμεινε ο ίδιος. Κι αυτό το ανακάτεμα το διατυμπανίζει ως «μεταρρύθμιση». Πριν μάλιστα προλάβει να εφαρμόσει τη μεταρρύθμιση, ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος για μικροπολιτικούς ασφαλώς λόγους, χωρίς να ενημερώσει τον αρμόδιο υπουργό, δήλωσε δημόσια πως θα επιδιώξει να δημιουργηθεί και ‘πέμπτος κλάδος σπουδών’, που θα αφορά τους υποψήφιους των στρατιωτικών σχολών. Η περίπτωση βέβαια είναι πρωτοφανής, μια που δεν έχει ξαναγίνει υπουργός άσχετου υπουργείου να παρεμβαίνει δημόσια σε θέματα εκπαίδευσης χωρίς προηγουμένως να ενημερώσει τον αρμόδιο Υπουργό.
-Ανακοίνωσε πως από το 2020 οι μαθητές θα εισάγονται στα πανεπιστήμια με το βαθμό του απολυτηρίου, χωρίς εξετάσεις. Δεν ανακοίνωσε βέβαια καμιά επεξεργασμένη πρόταση πώς θα πραγματοποιηθεί αυτή η λαϊκίστικη ιδέα. Ως πρόταση όμως ακούγεται ωραία. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, που η εσωτερική βαθμολογία του σχολείου υπολογίζονταν, με πολύ μικρό βέβαια συντελεστή, στην εισαγωγή των μαθητών στο πανεπιστήμιο. Και θα θυμούνται όλοι ότι ξαφνικά οι απόφοιτοι των Λυκείων μας είχαν γίνει όλοι αριστούχοι. Γι’ αυτό και το μέτρο καταργήθηκε. Το ίδιο θα συμβεί και στην περίπτωση που εφαρμοστεί το μέτρο.
-Φοιτητές, καθηγητές, πρυτάνεις καταγγέλλουν πως οι πανεπιστημιακοί χώροι έχουν καταντήσει αχούρια και κέντρα ναρκομανών, αλητών κλπ. Αλλά ο κ. Υπουργός αντί να λάβει ο ίδιος μέτρα, για ν’ αλλάξει η κατάσταση, αναμένει ν’ αναπτυχθεί «ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα», που θα πατάξει την παρανομία. Επιπλήττει μάλιστα όσους καθηγητές και πρυτάνεις αποκαλύπτουν την κατάντια των πανεπιστημίων.
Στο Γυμνάσιο έχει μειωθεί σε 4 ο αριθμός των μαθημάτων που εξετάζονται γραπτά τον Ιούνιο. Το μέτρο ίσως είναι ορθό, αλλά θα πρέπει να αξιολογηθεί, γιατί στη συνείδηση των μαθητών τα υπόλοιπα μαθήματα υποβαθμίστηκαν και υπάρχει κίνδυνος να τα γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Από την τεστομανία θα περάσουμε στη έλλειψη κάθε ουσιαστικής αξιολόγησης της γνώσης των μαθητών.
Σχολιάζοντας κάποιες εκπαιδευτικές αποφάσεις της μακροβιότερης κυβέρνησης της τελευταίας δεκαετίας, θέλησα να δείξω πως οι περισσότερες δε φαίνεται να έχουν συγκροτημένη παιδαγωγική λογική. Κυριαρχούνται από μια λαϊκίστικη πολιτική λογική. Στο κέντρο της σκέψης τους δεν είναι το παιδί, αλλά ο ψηφοφόρος. Δεν είναι βέβαια οι πρώτοι. Αλλά έλπιζα ότι, καθώς περνούν τα χρόνια, οι υπουργοί θα μάθαιναν από τα λάθη των προηγούμενων και θα τα απέφευγαν.
Από τον Γιάννη Μπασλή, δρ. φ.
