Εδώ, με τη γονική εποπτεία φοίτησε στο Ελληνικό σχολείο, στο Γυμνάσιο και κατόπιν στο Διδασκαλείο, απ' όπου αποφοίτησε με το δίπλωμα του δασκάλου. Το 1896, παράλληλα με τη διδασκαλική του ιδιότητα, άρχισε την έκδοση της εφημερίδας "Μικρά", με την οποία συνδέθηκε διαχρονικά το όνομά του. Το 1897, όταν καταλήφθηκε προσωρινά η Θεσσαλία από τους Τούρκους, κατέφυγε στην Αθήνα και προσλήφθηκε ως συντάκτης στην εφημερίδα "Σκρίπτ". Επέστρεψε μετά την αποχώρηση των Τούρκων και το 1899 επανεξέδωσε τη "Μικρά". Ασπάσθηκε τις φιλελεύθερες ιδέες του Ελευθερίου Βενιζέλου από την πρώτη στιγμή που γνώρισε τον μεγάλο Κρητικό από κοντά. Ο τελευταίος τον είχε περιβάλει με ιδιαίτερη εκτίμηση, ώστε το 1913 πρότεινε να του απονεμηθεί το παράσημο των Εξαιρέτων Πράξεων. Αυτό είναι ένα πολύ σύντομο βιογραφικό, καθώς περισσότερες πληροφορίες έχουμε δώσει και σε άλλα σημειώματά μας, στα οποία σας παραπέμπουμε[2].
Στο σημερινό μας κείμενο θα αναφερθούμε, όπως τονίζει και ο υπότιτλος, στα παραλειπόμενα του βίου του, γιατί ο Θρασύβουλος Μακρής ήταν ένας προικισμένος άνθρωπος, με γνώσεις, ποικίλα ενδιαφέροντα, κοινωνικός, ευαίσθητος, ακριβοδίκαιος, για πολλούς αυστηρός και για τον εαυτό του τελειομανής, καλλιγράφος και σπουδαίος αρθρογράφος. Η αυστηρότητά του ήταν παροιμιώδης σε τέτοιο βαθμό που ο ιεροδιδάσκαλος της Λάρισας παπα-Μαργαρίτης Μπαξεβάνος όταν απευθυνόταν στον Μακρή τον προσφωνούσε περιπαικτικά : "χαίρετε θρασύτατε διδάσκαλε".
Μία από τις παράπλευρες ασχολίες του Θρασύβουλου Μακρή ήταν οι διαλέξεις και το κήρυγμα του Θείου Λόγου στους ναούς της Λάρισας. Ήταν σπουδαίος ρήτορας και γι' αυτό η προτίμησή του από διάφορα πνευματικά σωματεία της Λάρισας ήταν διαρκής. Διαβάζουμε: "Τη 31 του Μάρτη 1935 δόθηκε στην ευρύχωρη αίθουσα του κινηματοθεάτρου "Ολύμπια" η 24η διάλεξη του Ομίλου Διανοουμένων και Φιλοτέχνων Λαρίσης, με θέμα "Περί της Λαρισαϊκής δημοσιογραφίας από του 1881 μέχρι σήμερον" και με ομιλητή τον παλαίμαχο Λαρισαίο δημοσιογράφο κ. Θρ. Μακρή. Ο ρήτωρ μας παρουσίασε μια ζωντανή και σπαρταριστή εικόνα της εξελίξεως της Λαρισινής δημοσιογραφίας από την εποχή της απελευθέρωσης της Θεσσαλίας μέχρι σήμερα και ετόνισε τις προσπάθειες που κατέβαλαν κατά καιρούς οι Λαρισινοί δημοσιογράφοι και οι άνθρωποι των γραμμάτων για την εκπροσώπηση της πόλεως στον πνευματικό ορίζοντα της χώρας". Η είδηση καταγράφεται σε τεύχος του 1935 στο περιοδικό "Θεσσαλικά Γράμματα", το οποίο εκδιδόταν από τον Όμιλο Διανοουμένων και Φιλοτέχνων Λαρίσης, ένα σπουδαίο αλλά βραχυχρόνιο σωματείο λόγου και τέχνης. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, με την έγκριση του μητροπολίτη Λαρίσης Δωροθέου Κοτταρά (1935-1956), κήρυττε τον Θείο Λόγο σε συνοικιακούς ναούς της Λάρισας και στον Άγ. Νικόλαο που ήταν ο ναός της ενορίας του, κυρίως λόγω ένδειας ιεροκηρύκων, καθώς οι περισσότεροι ιερωμένοι της Μητρόπολης ήταν ολιγογράμματοι.
Όμως η μεγαλύτερη αγάπη του ήταν η συλλογή και εμπορία γραμματοσήμων. Πολλοί φίλοι του προσπαθούσαν να εντοπίσουν ποια ήταν στη ζωή του η προτεραιότητα, εκτός βέβαια από την οικογένειά του: η δημοσιογραφία ή η συλλεκτική του ιδιότητα. Όμως δεν μπορούσαν να κατασταλάξουν οριστικά, γιατί η αγάπη του και για τα δύο ήταν ολοκληρωτική. Ο ίδιος εκτός από την εμπορία γραμματοσήμων που έκανε από τα γραφεία του της εφημερίδας "Μικράς", διατηρούσε και μια μεγάλη και σπουδαία συλλογή ελληνικών και ξένων γραμματοσήμων ζηλευτή και από ξένους συλλέκτες. Είχε όμως την ατυχία δύο φορές στη ζωή του να τη χάσει ολόκληρη. Η πρώτη ήταν στις 20 Σεπτεμβρίου του 1908. Το σπίτι του βρισκόταν στην αρχή της οδού Γρηγορίου Ε’, κοντά στον Άγιο Νικόλαο, όταν τα νερά μιας καταστρεπτικής πλημμύρας κατέκλυσαν ολόκληρο τον Παράσχου μαχαλά (συνοικία Αγ. Νικολάου) σε μεγάλο ύψος και η συλλογή του καταστράφηκε. Ήταν ένα δυνατό χτύπημα, αλλά ξανάρχισε από την αρχή. Η δεύτερη φορά ήταν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής όταν, καθώς λέγεται, κάποιος Γερμανός αξιωματικός τού στέρησε την πολύτιμη συλλογή του, την οποία είχε στο Γενί τζαμί. Την περίοδο εκείνη στο τζαμί στεγαζόταν η Δημοτική Βιβλιοθήκη, διευθυντής της οποίας ήταν ο ίδιος. Κάποια στιγμή ανακάλυψε ότι έλειπε, μαζί με τη σπουδαία νομισματική συλλογή από θεσσαλικά νομίσματα που κατείχε η δημαρχία, και η πολύτιμη συλλογή του. Οι υπόνοιες στράφηκαν σε Γερμανό αξιωματικό που γνώριζε την ύπαρξη της συλλογής του, χωρίς όμως να αποκλείει και το ενδεχόμενο κάποιοι τοπικοί "ελαφροχέρηδες" να έκαναν το …θαύμα τους.
Με πρωτοβουλία του Μακρή είχε ιδρυθεί η "Φιλοτελική Ένωσις Λαρίσης", η οποία είχε σκοπό τη διάδοση της συλλεκτικής ιδέας και την αγάπη για το γραμματόσημο. Η Ένωση αριθμούσε 82 γνωστά μέλη της Λαρισαϊκής κοινωνίας, με πλούσιες συλλογές, μεταξύ των οποίων και γυναίκες όπως η δις Λέλα Βασιλείου και η δις Σοφία Πιτιγκού.
Για την ιστορία του γραμματοσήμου στη Λάρισα ο Μακρής έχει γράψει αρκετά ενδιαφέροντα στιγμιότυπα σε εφημερίδες και περιοδικά, τοπικά και πανελλήνια. Απ' αυτά θα αναφέρουμε μερικά, ίσως κατά τη γνώμη μας τα πιο ενδιαφέροντα:
--Το 1905 διοικητής του εδρεύοντος στη Λάρισα 1ου Συντάγματος Ιππικού διετέλεσε για αρκετό χρονικό διάστημα ο πρίγκιπας Ανδρέας (1882-1944), γιος του βασιλιά Γεωργίου Α' και της Όλγας και αδελφός του μετέπειτα βασιλιά Κωνσταντίνου, διέμενε δε με τη γυναίκα του Αλίκη, που καταγόταν από τον αγγλικό οίκο των Μαουντμπάτεν, στην πολυτελή κατοικία του Κωνσταντίνου Σκαλιώρα η οποία βρισκόταν στη γωνία των σημερινών οδών Πατρόκλου και Ρούσβελτ. Ο Θρασύβουλος Μακρής είχε την ευτυχία κάποια στιγμή που τον επισκέφθηκε, να δει τη συλλογή γραμματοσήμων του πρίγκιπα. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Μακρής, με ταχυδακτυλουργικό τρόπο του αφήρεσε ένα σπάνιο γραμματόσημο του "Ιουνίου Κράτους", δηλαδή των Ιονίων Νήσων, εκδόσεως 1859, με την προσωπογραφία της τότε βασίλισσας της Αγγλίας Βικτωρίας. Για να αμβλύνει την παράνομη πράξη του που έκανε στον "συμφιλοτελιστήν" πρίγκιπα, του δώρισε μια σειρά από τα γνωστά στους συλλέκτες αναμνηστικά γραμματόσημα οκταγωνικού τύπου τα οποία κυκλοφόρησε η Τουρκία κατά την προσωρινή κατοχή της Θεσσαλίας το 1897-1898. Τα γραμματόσημα αυτά είναι πέντε, έχουν όλα την ίδια παράσταση αλλά διαφορετικό χρωματισμό, ανάλογα με την τιμή πώλησης. Φέρουν στο μέσον άποψη της μεγάλης λίθινης πολύτοξης γέφυρας του Πηνειού και στο βάθος τον μεγαλοπρεπή Όλυμπο, γύρω δε από την εικόνα υπάρχει κείμενο στην παλιά οθωμανική γραφή το οποίο περιέχει εγκώμια υπέρ των γενναίων στρατευμάτων του "γαληνοτάτου" σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β’.
--Το 1887 ο γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Λαρίσσης Ελευθέριος Κούσης, ένας σπουδαίος και μορφωμένος ελληνιστής, αλλά και ένας εξ ίσου δεινός φιλοτελιστής, πάντρεψε την κόρη του Ελένη στη Πάτρα και σαν προίκα έδωσε την πλουσιότατη συλλογή γραμματοσήμων που διέθετε. Ο κτηνίατρος γαμπρός του την επώλησε σε Φιλοτελικό Οίκο των Παρισίων αντί του ποσού των 35.000 χρυσών φράγκων, ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη.
--Ο Αθανάσιος Μανωλάκης, διευθυντής της εβδομαδιαίας πολιτικοσατιρικής εφημερίδας "Κόρακας", η οποία πρωτοκυκλοφόρησε στις 20 Ιουλίου 1882 και γραμματέας της δημαρχίας στα πρώτα μεταπελευθερωτικά χρόνια, κάποια στιγμή δανείσθηκε τη συλλογή γραμματοσήμων του φίλου του Χρήστου Βαμβακά[3] την οποία όμως κατακράτησε για μεγάλο διάστημα. Επειδή έπειτα από επανειλημμένες οχλήσεις του Βαμβακά για την επιστροφή της συλλογής ο Μανωλάκης δεν υπάκουσε, αναγκάσθηκε να τον καλέσει σε μονομαχία. Τελικά η μονομαχία δεν έγινε γιατί ο Μανωλάκης, καθώς ήταν αδαής από τη χρήση όπλων, φοβήθηκε και αναγκάσθηκε να επιστρέψει ταπεινωμένος την ξένη συλλογή γραμματοσήμων.
-----------------------------------------------------------
[1]. Σήμερα ως επικρατέστερη χρονολογία γέννησής του θεωρείται το 1874. Ο Κώστας Περραιβός, μαθητής του στη δημοσιογραφία, αναφέρει το 1872 περίπου, ενώ ο εγκάρδιος φίλος του Σάββας Χατζησάββας τοποθετεί τη γέννησή του το 1877.
[2]. Βλέπε ενδεικτικά: Παπαθεοδώρου Νικόλαος, Το Ημερολόγιο της Αγγελικής Θρασ. Μακρή, εφ. "Ελευθερία", Λάρισα, φύλλα της 18 και 25 Φεβρουαρίου 2015. Του ιδίου, Η "Μικρά" του Μακρή όπως την περιγράφει ο διευθυντής της, εφ. "Ελευθερία", Λάρισα, φύλλο της 7ης Φεβρουαρίου 2018, και άλλα ήσσονα.
[3]. Ξενοδόχος και πολιτευτής, μία από τις σπουδαιότερες φυσιογνωμίες της παλιάς Λάρισας. Βλέπε: Γρηγορίου Αλέξανδρος, Βαμβακάς Χρήστος (1840-1906). Ο πρώτος "Ευρωπαίος" ξενοδόχος της Λάρισας, εφ. "Ελευθερία", Λάρισα, φύλλο της 30ής Νοεμβρίου 2014.
Του Νικ. Αθ. Παπαθεοδώρου
nikapap@hotmail.com
