Στο περιθώριο αυτής της φιλανθρωπικής δράσης του Οργανισμού «Αποστολή», η «ΕτΔ» είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον Λαρισαίο στην καταγωγή, δημοσιογράφο, γενικό διευθυντή της Μ.Κ.Ο. «Αποστολή» κ. Κωστή Δήμτσα.

Σύμφωνα με τον κ. Δήμτσα «η Εκκλησία στην Ελλάδα αποτελεί τον μεγαλύτερο και αποτελεσματικότερο μη-κρατικό «φορέα κοινωνικής μέριμνας και πρόνοιας» και χωρίς τη βοήθειά της, οι συνέπειες της κρίσης θα ήταν επαχθέστερες και εν πολλοίς θα είχαν καταστεί απρόβλεπτες για την ελληνική κοινωνία». Ο κ. Δήμτσας αναφέρεται με ενθουσιασμό στην κινητοποίηση όλου του εκκλησιαστικού μηχανισμού φιλανθρωπίας και πρόνοιας, ώστε η βοήθεια να διαχυθεί σε όλη την Επικράτεια και ιδιαιτέρως σε ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες, αλλά και περιοχές.

Κληθείς να σχολιάσει την αξιοποίηση της θρυλούμενης «εκκλησιαστικής περιουσίας», ο κ. Δήμτσας τόνισε ότι «αυτή η συζήτηση αποτελεί κατά βάση μύθο, του οποίου η διάδοση πουλάει». Χαρακτήρισε «παγκόσμιο φαινόμενο το σχέδιο αφελληνισμού και αποχριστιανοποίησης του έθνους», ενώ αποκωδικοποιεί το μήνυμα που έστειλε ο αρχιεπίσκοπος, ο οποίος μαζί με τον Έλληνα πρωθυπουργό επισκέφθηκαν πρόσφατα τον Άγιο Ευστράτιο.

* Κύριε Δήμτσα, η δράση του Φιλανθρωπικού Οργανισμού «Αποστολή» στον τομέα της προσφοράς και ενίσχυσης αδύναμων και ανήμπορων συνανθρώπων μας, πιστεύετε ότι απαντά σε όσους αμφισβητούν τον αλληλέγγυο ρόλο της Εκκλησίας και την παρουσία της στο πλευρό όλων, όσοι την έχουν ανάγκη;

- Η Ορθόδοξη Εκκλησία γενικότερα, και η Εκκλησία της Ελλάδος ειδικότερα, έχουν μια μακρά, δισχιλιετή, παράδοση χριστιανικής αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας. Η χριστιανική φιλανθρωπία υπήρξε εκ των βασικότερων στοιχείων, το οποίο συνέβαλε σημαντικά στην ταχεία εξάπλωση του Ευαγγελίου και στη μετάβαση του αρχαίου κόσμου από την ειδωλολατρία στον Χριστιανισμό. Η παράδοση αυτή είναι αδιάσπαστη, συνεχίζεται και θα συνεχίζεται «μέχρι συντελείας του αιώνος», διότι αποτελεί φύση και κλήση της Εκκλησίας και πηγάζει από την αγάπη χωρίς διακρίσεις. Άλλωστε η πίστη μας στον Χριστό οφείλει να επιβεβαιώνεται από τα έργα μας, οπότε πίστη χωρίς έμπρακτα έργα αγάπης προς τον πλησίον είναι κενή νοήματος.

Από την αρχή της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, η Εκκλησία της Ελλάδος στο σύνολο της, αλλά η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών ειδικότερα, διά της «Αποστολής» και διά των άλλων οργανισμών, ιδρυμάτων και δομών της, ανταποκρίθηκε με πραγματική μητρική μέριμνα, ερχόμενη αρωγός προς αυτούς, που η κρίση έχει τραυματίσει. Είναι αληθές ότι κινητοποιήθηκε και συνεχίζει να κινητοποιείται όλος ο εκκλησιαστικός μηχανισμός φιλανθρωπίας και πρόνοιας (ιερές μητροπόλεις, ενορίες, ιερές μονές, εκκλησ. οργανισμοί και ιδρύματα κλπ), ώστε η βοήθεια να διαχυθεί σε όλη την Επικράτεια και ιδιαιτέρως σε ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες, αλλά και περιοχές...

Το ύψος των διατεθέντων πόρων, το εύρος και πλήθος των δράσεων και προγραμμάτων, που εκτελέσθηκαν και εκτελούνται, αποδεικνύουν πέραν πάσης καλοπροαίρετης αμφιβολίας ότι η Εκκλησία στην Ελλάδα αποτελεί τον μεγαλύτερο και αποτελεσματικότερο μη-κρατικό «φορέα κοινωνικής μέριμνας και πρόνοιας», ο οποίος - χάρις και στις συγκινητικές προσφορές του ελληνικού λαού, της ελληνικής ομογένειας – έχει διαθέσει πολύ σημαντικά ποσά για τη στήριξη της κοινωνικής συνοχής. Χωρίς την άμεση, αποτελεσματική ηθική, υλική και οργανωτική συμβολή της Εκκλησίας, οι συνέπειες της κρίσης θα ήταν επαχθέστερες και εν πολλοίς θα είχαν καταστεί απρόβλεπτες με ό,τι αυτό θα συνηπήγετο για την κοινωνική ειρήνη, αλλά και για την ασφάλεια της Πατρίδος μας…

* Με ποιους φορείς η συνεργασία σας είναι ιδανική και με ποιους υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης (κυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση, ΜΚΟ, επιχειρήσεις κλπ) στον τομέα της αλληλεγγύης και της προσφοράς στον συνάνθρωπο;

- Η στήριξη της διαταραχθείσης από τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση κοινωνικής συνοχής προϋποθέτει και απαιτεί πολευεπίπεδη οικοδόμηση ευρύτερων συνεργασιών και αλλαγή νοοτροπιών και μεθόδων εργασίας. Η «Αποστολή» διατηρεί παραδοσιακά ευρύτατη συνεργασία με πολλούς κρατικούς και δημοσίους φορείς, από τη γενική κυβέρνηση (υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες κ.α.) μέχρι και την τοπική αυτοδιοίκηση. Η συνεργασία αυτή είναι απαραίτητη για την άμεση και αποτελεσματική κοινωνική παρέμβαση της «Αποστολής» σε πληθυσμιακές ομάδες, γεωγραφικές περιοχές και τομείς, όπου το Κράτος αδυνατεί να ανταποκριθεί, λόγω της κατάστασης, στην οποία έχουν περιέλθει τα δημόσια οικονομικά αφ’ ενός, αλλά και των σοβαρών αναγκών που αντιμετωπίζουν οι πολίτες που πλήττονται από την κρίση, αφ’ ετέρου. Πολύ καλή είναι η συνεργασία που διατηρούμε και με διάφορες άλλες συγγενείς και συναφείς μη-κυβερνητικές οργανώσεις, με τις οποίες συμπράττουμε οπότε παραστεί ανάγκη, έτσι ώστε η παρέμβαση να είναι ευχερέστερη, ευρύτερη και αποτελεσματικότερη. Θα ήταν ευχής έργον οι συμπράξεις αυτές να αυξηθούν, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα «σύμπτωσης δράσεων», κάτι που παρατηρήθηκε έντονα με αφορμή την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση. Σημαντική – και εν πολλοίς καθοριστική – είναι η συνεργασία της «Αποστολής» και με πολλές επιχειρήσεις της χώρας στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης τους. Η συμβολή των επιχειρήσεων στη διαδικασία στήριξης της κοινωνικής συνοχής είναι πολύτιμη και απαραίτητη, μολονότι γνωρίζουμε την πίεση, που και αυτές υφίστανται από την κρίση και τις συνέπειές της. Η «Αποστολή» διάκειται με ευγνωμοσύνη, σεβασμό και διακριτικότητα προς τις επιχειρήσεις και εγγυάται ότι η συμβολή τους θα χρησιμοποιηθεί με όρους απόλυτης διαφάνειας, όπως άλλωστε είναι και η ρητή εντολή του μακαριοτάτου.

* Επειδή οι ανάγκες για βοήθεια είναι πολλές και οι χορηγίες-βοήθεια φορέων και απλών πολιτών δεν αρκούν, σκέπτεστε να αξιοποιήσετε προς αυτή την κατεύθυνση την εκκλησιαστική περιουσία;

- Όπως έχει επανειλημμένως τονίσει δημόσια και ο μακαριότατος, η θρυλούμενη «εκκλησιαστική περιουσία» αποτελεί κατά βάση μύθο, του οποίου η διάδοση «πουλάει». Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας έχει κατά καιρούς εκχωρηθεί – και εκχωρείται ακόμη και σήμερα – προς το ελληνικό δημόσιο, είτε για την ανέγερση δημοσίων κτιρίων και ιδρυμάτων (δημοσίων υπηρεσιών, σχολείων, ιδρυμάτων, πανεπιστημιακών σχολών, νοσοκομείων, κοινόχρηστων χώρων κλπ) είτε για την αποκατάσταση απόρων Ελλήνων, οι οποίοι είτε δεν είχαν αγροτικό κλήρο είτε αυτός δεν επαρκούσε για την επιβίωσή τους. Συγκεκριμένα από το ποσοστό, το οποίο κατείχε η Εκκλησία το 1821, το 96% έχει ήδη εκχωρηθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προς το ελληνικό δημόσιο, ενώ το υπόλοιπο 4% αντιμετωπίζει δυσκολίες εκμετάλλευσης λόγω γραφειοκρατικών κωλυμάτων, αμφισβητήσεων και δεσμεύσεων, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της Εκκλησίας. Ελπίζουμε ότι η ανωτέρω κατάσταση αυτή θα θεραπευθεί με τη συμβολή και της ελληνικής Πολιτείας, έτσι ώστε και η εναπομείνασα περιουσία να χρησιμοποιηθεί προς όφελος του Λαού.

* Πιστεύετε ότι πράγματι στην Ελλάδα υλοποιείται ένα «σχέδιο αφελληνισμού και αποχριστιανοποίησης του έθνους», από ποιους εκπορεύεται και πόσο ενημερωμένοι-υποψιασμένοι είναι οι ορθόδοξοι χριστιανοί;

- Είναι σαφές ότι υπάρχουν στη δημόσια σφαίρα διάφορες φιλοσοφικές και ιδεολογικές απόψεις, τάσεις και προσεγγίσεις, οι οποίες έχουν ως στόχο μια διαφορετική – της επικρατούσης και παραδοσιακής – ερμηνεία της έννοιας Ελληνισμός, Ελληνικότητα, ταυτότητα και ιστορική συνέχεια του Έθνους, ενώ ταυτόχρονα προάγεται και η λεγόμενη «ουδετεροθρησκεία» του Κράτους, η οποία εν πολλοίς «στοχεύει» στην κοινωνική αποδυνάμωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι προσεγγίσεις αυτές φαίνεται να προέρχονται γενικά από τις ίδιες ή παρόμοιες φιλοσοφικές και ιδεολογικές αφετηρίες, όπως και αλλού στον δυτικό κόσμο. Γενικά πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο «αναγκαστικά» επηρεάζει φιλοσοφικά και ιδεολογικά και την Ελλάδα. Αν κρίνει κάποιος από τη δημόσια συζήτηση οι ορθόδοξοι χριστιανοί φαίνεται να προβληματίζονται, ενώ υπάρχουν και κινήσεις πνευματικής αντίστασης στις ανωτέρω απόψεις, τάσεις και προσεγγίσεις, που κατά πολλούς στοχεύουν στην αποδυνάμωση διαχρονικών και παραδοσιακών θεσμών και αξιών του Ελληνισμού.

* Η κίνηση του αρχιεπισκόπου να πάρει από το χέρι τον πρωθυπουργό και να πάνε στον Άγιο Ευστράτιο ερμηνεύθηκε ως μήνυμα ενότητας του λαού ενάντια σε κάθε επιβουλή, εκπέμποντας ένα νέο σήμα SOS! Σήμα κινδύνου προς άπασα την πολιτική ηγεσία για ενότητα και αφύπνιση. Θεωρείτε ότι το μήνυμα ελήφθη;

- Η Εκκλησία από τη φύση, την κλήση και την ιστορία της λειτουργεί ενωτικά και συνεκτικά για το έθνος, τον λαό και την κοινωνία. Θέλω να πιστεύω πως ο πολιτικός κόσμος και η ελληνική κοινωνία ευρύτερα έλαβαν και αποκωδικοποίησαν ορθά την κίνηση του αρχιεπισκόπου και το μήνυμα, που επεδίωξε να εκπέμψει στους παρόντες δύσκολους καιρούς.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο Κ. ΔΗΜΤΣΑΣ

Ο Κωνσταντίνος Δήμτσας γεννήθηκε το Φεβρουάριο του 1969 στη Λάρισα και ζει μόνιμα στον Πειραιά. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας αλλά από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του πορεία από τις θεσσαλικές εφημερίδες «Ημερήσιος Κήρυκας» και «Ελευθερία» καθώς και το περιοδικό «Στιγμές». Ακολούθησε μια λαμπρή πορεία στον ραδιοτηλεοπτικό χώρο της πρωτεύουσας αλλά και στον αθηναϊκό Τύπο, ενώ υπήρξε ένας εκ των νεοτέρων πολιτικών συντακτών στην Ελλάδα. Διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας «Βραδυνή της Κυριακής» σε ηλικία 30 ετών για πεντέμισι χρόνια. Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 70 αποστολές στο εξωτερικό και έχει πάρει συνεντεύξεις από πολιτικές προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας, ορισμένες από τις οποίες αναμεταδόθηκαν από αμερικάνικα και ευρωπαϊκά ΜΜΕ. Το Μάιο του 2008 ο μακαριότατος αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος του ανέθεσε τη διοίκηση της Μ.Κ.Ο. «Αλληλεγγύη» της Εκκλησίας της Ελλάδος και από τον Ιανουάριο του 2011 ανέλαβε ως γενικός διευθυντής τη Μ.Κ.Ο. «Αποστολή» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.