Τα μυστηριώδη μικροσκοπικά διαμάντια εκτιμάται ότι προέρχονται από τη σύγκρουση ενός αρχαίου νάνου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα με έναν μεγάλο αστεροειδή πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, με μερικά θραύσματα να καταλήγουν στη Γη.
Τα διαμάντια λέγονται λονσντεϊλίτες από το όνομα της διάσημης Βρετανίδας κρυσταλλογράφου Κάθλιν Λονσντέιλ, της πρώτης γυναίκας μέλους της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών της Βρετανίας. Όπως τα κανονικά διαμάντια, είναι φτιαγμένα από άνθρακα, αλλά τα άτομά τους είναι διατεταγμένα σε εξαγωνική αντί για κυβική δομή.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Μόνας και RMIT και του Αυστραλιανού Συγχρότρου, με επικεφαλής τον καθηγητή Γεωλογίας Άντι Τόμκινς, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανέφεραν ότι η εξαγωνική δομή των «εξωγήινων» διαμαντιών τα καθιστά περίπου 60% πιο σκληρά από τα συνήθη κυβικού σχήματος διαμάντια που δημιουργούνται στο υπέδαφος του πλανήτη μας.
Η ανακάλυψη – που έθεσε τέλος στις αμφιβολίες κατά πόσο όντως ένα τέτοιο υλικό υπήρχε στη Γη – έγινε με εξελιγμένες τεχνικές ηλεκτρονικού μικροσκοπίου. Ελπίζεται ότι – εφόσον καταστεί εφικτό τέτοια διαμάντια να παραχθούν συνθετικά – μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθούν για διάφορες βιομηχανικές εφαρμογές, όπως για τη δημιουργία μικροσκοπικών άκρως ανθεκτικών μηχανολογικών εξαρτημάτων, λεπίδων κ.ά.
Για πρώτη φορά είχαν υπάρξει ενδείξεις για την ύπαρξη εξαγωνικών διαμαντιών στη Γη στη δεκαετία του 1960, όταν σε μετεωρίτες στις ΗΠΑ και στην Ινδία είχαν βρεθεί σχετικοί κρύσταλλοι. Ήταν, όμως, υπερβολικά μικροί – μεγέθους νανομέτρου –, οπότε ήταν δύσκολο να επιβεβαιωθεί ότι πράγματι στη φύση υπάρχουν τέτοια διαμάντια εξαγωνικού σχήματος.
Αυτήν τη φορά, χάρη στα εξελιγμένα πλέον επιστημονικά όργανα, βρέθηκαν μέσα σε μετεωρίτες μεγαλύτεροι κρύσταλλοι (σε κλίμακα μικρομέτρου ή 1.000 φορές μεγαλύτεροι από εκείνους σε κλίμακα νανομέτρου), που δείχνουν πέραν κάθε αμφιβολίας ότι οι λονσντεϊλίτες είναι πραγματικότητα.