Ρίγη συγκίνησης λοιπόν για τους μεγάλους, ενθουσιασμός και υπερηφάνεια στη μαθητιώσα νεολαία για τους ήρωες προγόνους μας, που θα τιμήσουν παρελάζοντας στους κεντρικούς δρόμους των πόλεων.
Η ελληνική σημαία, αυτό το ιερό σύμβολο, θα κυματίζει μπροστά από κάθε σχολείο και θα ακολουθούν οι μαθητές με σταθερό βήμα και το κεφάλι ψηλά.
Ιερές στιγμές ανεπανάληπτες, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη, τη σημαία πρέπει να την κρατάει Ελληνόπουλο.
Δεν ξέρω πώς γίνεται τώρα στα σχολεία, μπορεί να μπαίνουν στην κλήρωση και αλλοδαποί, αριστούχοι μαθητές.
Αλλά χάνεται αυτή η… μαγεία, η συγκίνηση στην καρδιά των Ελλήνων που παρακολουθούν την παρέλαση.
Δεν είμαι ρατσίστρια, κάθε άλλο μάλιστα. Αγαπώ όλους τους ανθρώπους, όλοι είναι πλάσματα του Θεού και έχουν τα ίδια δικαιώματα, αλλά θέλω η γαλανόλευκη να κυματίζει στα χέρια Ελληνόπουλου.
Αυτό πιστεύω εγώ, μπορεί και να διαφωνείτε αγαπητοί αναγνώστες μ’ αυτές μου τις απόψεις.
Το δέχομαι, κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του ιδέες και τη δική του κρίση. Σέβομαι την άποψη του καθενός.
Ας ακολουθήσουμε τη θεωρία του Βολταίρου αυτού του μεγάλου Γάλλου φιλόσοφου και συγγραφέα, που ήταν υπέρμαχος της ανοχής των ιδεών των άλλων. Κάπου γράφει σε κάποιον.
«Δεν συμφωνώ με τίποτα απ’ αυτά που λες, αλλά θα αγωνίζομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου για να μπορείς να τα λες».
Τι μεγαλείο συνάνθρωποι! Ποιος από εμάς το κάνει αυτό! Αλλά ας γυρίσουμε σ’ αυτή τη μεγάλη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Ας δοξάζουμε κι ας ευγνωμονούμε στους γενναίους προγόνους μας, που έπεσαν πολεμώντας για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα την ελευθερία.
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» μεγάλη λέξη και ακόμα μεγαλύτερη η σημασία της.
Μέσα σ’ αυτόν τον πλούτο των Ελληνικών λέξεων και τον νοημάτων τους, όταν ήμουνα μικρή και διάβαζα ένα κείμενο, ξεχώριζα κάποιες απ’ αυτές. «Αγάπη», «Ηρωισμός», «Θυσία», «Ελπίδα», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και ίσως και κάποιες ακόμα. Τις σημείωνα λοιπόν αυτές τις λέξεις σ’ ένα μπλοκάκι, με ένα μικρό μολυβάκι που μόλις κρατούσαν τα δάχτυλά μου, γιατί δεν είχα τη δυνατότητα -εκείνους τους δυσκολότερους από σήμερα καιρούς- να αγοράσω καινούριο, κατά δυάδες και με τη φαντασία μου τις έβλεπα να παρελαύνουν.
Επικεφαλής και σημαιοφόρος πάντα, σ’ αυτήν την παρέλαση η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ωραία λέξη και ωραιότερο το νόημά της. Προφέροντάς την αισθάνεσαι όμορφα, ανάλαφρα, αισθάνεσαι να αναπνέεις χωρίς δυσκολία και αισθάνεσαι ακόμα πως έβγαλες φτερά και πετάς στους αιθέρες και δεν μπορούν να σε αγγίξουν τα… ερπετά της γης.
Γι’ αυτήν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ λοιπόν, οι πρόγονοί μας έχυσαν το αίμα τους, ας τους τιμούμε όπως τους αξίζει και ας ακολουθούμε τα παράδειγμά τους.
Από την Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά, συγγραφέα
