Επίσης σημειώνει ότι «Σε καμία περίπτωση η παροχή του διδακτικού έργου δεν δύναται να διεξαχθεί με μεθόδους εξ αποστάσεως εκπαίδευσης λόγω νόσησης του διδακτικού προσωπικού». Αυτό ισχύει ακόμη και στην περίπτωση συμπληρωματικής διδασκαλίας!
Τέλος, στο πλαίσιο μιας τιμωρητικής μάλλον διαδικασίας η ανακοίνωση επισημαίνει ότι η εξ αποστάσεως «διδασκαλία είναι μη νόμιμη…» και αν «ο αριθμός των εβδομάδων διδασκαλίας… είναι μικρότερος από δεκατρεις το μάθημα θεωρείται ότι δεν διδάχθηκε». Υποθέτουμε ότι η εν λόγω διδασκαλία δεν είναι τουλάχιστον… κακούργημα!
Κάτι σαν… έγκλημα λοιπόν θεωρείται από το Υπουργείο η χρήση ηλεκτρονικών μέσων διδασκαλίας, με τη βοήθεια των οποίων σώθηκε το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας κατά την περίοδο της πανδημίας.
Και αναρωτιέται ο κάθε εχέφρων άνθρωπος το εξής, σε μια περίοδο όπου οι νεκροί της χώρας προσεγγίζουν τους 20.000 και όπου τα υπερβολικά anti-Covid μέτρα έχουν διαλύσει πολλές μικρές επιχειρήσεις: Σκέπτονται πολύ όταν στο Υπουργείο αποφασίζουν για τα ανωτέρω μέτρα;
Με την παρούσα ανακοίνωση, πρώτον απαξιώνεται ένας τρόπος διδασκαλίας ο οποίος ήταν η σανίδα σωτηρίας για 1,5 έτη.
Δεύτερον, γιατί κατά περίπτωση ή για ένα ποσοστό παραδόσεων ανά μάθημα, να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί o συγκεκριμένος τρόπος διδασκαλίας και ιδιαίτερα σε χώρους όπου τα μέτρα προστασίας από τον ιό είναι ανύπαρκτα ή πλημμελή;
Τρίτον, γιατί η εξ αποστάσεως διδασκαλία να μη θεσμοθετηθεί αποτελώντας μέρος της διδασκαλικού έργου; Έτσι διευκολύνεται λόγου χάριν χωρίς να κοστίζει το παραμικρό, η πρόσκληση και η ένταξη στο πρόγραμμα του όποιου προπτυχιακού μαθήματος εισηγητών εκτός Ελλάδας.
Τέταρτον, ποιος θα ελέγξει το αδύνατο, δηλαδή την ακρίβεια των ωρών της διά ζώσης διδασκαλίας; Αοριστολογίες της μορφής «Τα ανά περίπτωση αρμόδια συλλογικά όργανα», όπως σημειώνεται στην εν λόγω ανακοίνωση δείχνουν και το ανεφάρμοστο της εντολής. Η ανακοίνωση του Υφυπουργού θα είχε κάποια λογική εάν και μόνο εάν οι διοικήσεις των πανεπιστημίων, λάμβαναν όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα εξουδετέρωναν τον ιό σε αίθουσες και αμφιθέατρα, στο πλαίσιο μιας εφαρμόσιμης αυστηρής εποπτείας εκ μέρους του Υπουργείου ή άλλων συγκεκριμένων αρμόδιων φορέων.
Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει σε κάποια Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Ενδεικτικά σημειώνουμε τα ανεπαρκή μέτρα προφύλαξης που έλαβε η διοίκηση του ΑΠΘ εντός των αιθουσών διδασκαλίας.
Αναλυτικότερα, αγοράστηκαν κάποιες συσκευές για τον καθαρισμό του αέρα, οι οποίες σύμφωνα με το prospectus του προϊόντος, αφορούν δωμάτιο διαστάσεων 62 τ.μ. Ρητά σημειώνεται επίσης ότι οι εν λόγω συσκευές δεν πρέπει να τοποθετούνται σε χώρο άνω της προτεινόμενης διάστασης. Οι εξεταζόμενες συσκευές όπως και άλλες όμοιες τοποθετήθηκαν σε κάποιες αίθουσες, όχι όμως σε όλες.
Υπό συγκεκριμένες λοιπόν συνθήκες σύμφωνα με τις προδιαγραφές τους, απομακρύνουν μέσω της τεχνολογίας του φιλτραρίσματος που ακολουθούν τον SARS-CoV-2 μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο μεταδόσεων από αερομεταφερόμενα παθογόνα. Καθώς όμως λειτουργούν εκτός των προβλεπόμενων προδιαγραφών, δεν δίνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, μη εκμηδενίζοντας έτσι τον κίνδυνο.
Ειδικότερα, τοποθετήθηκαν σε Αμφιθέατρο Σχολής με διάσταση 724 τ.μ. (με 250 συμμετέχοντες φοιτητές κατά μέσο όρο) αρχικά τέσσερις και μετά από ένα μήνα έξι τέτοιες συσκευές! Οι έξι συσκευές (62 τ.μ. κάλυψη η κάθε μια) καλύπτουν περίπου τα μισά τετραγωνικά του Αμφιθεάτρου. Καθιστούν σύμφωνα με τις προδιαγραφές τους, πράγματι αδύνατον τον πλήρη καθαρισμό μεγάλων χώρων του πανεπιστημίου από τον SARS CoV-2.
Τέλος, πρόσφατα σε διάφορα μέρη της Σχολής, όπως και του Πανεπιστημίου, τοποθετήθηκαν σε τοίχους κάποιες μικρές συσκευές, οι οποίες όπως ακούσαμε, μετρούν τη θερμοκρασία του σώματος. Λειτούργησαν μόνο μία ημέρα, καθώς χρειάζεται ένα… φορτηγό από μπαταρίες για να λειτουργούν καθ’ όλη την ημέρα.
Από τα ανωτέρω τίθεται η ακόλουθη απλή θέση ως απάντηση στις υπουργικές ρυθμίσεις και ανακοινώσεις: Η διά ζώσης διδασκαλία σε περιβάλλον Covid κτίζεται με τη βοήθεια ενός συνόλου προϋποθέσεων και όχι μέσω εντολών και τιμωριών που αγνοούν τον επικουρικό χαρακτήρα των σύγχρονων τρόπων διδασκαλίας.
Από τον Δημήτρη Μάρδα,
καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, π. αν. υπουργό Οικονομικών
