Η εμπειρία απ’ την πανδημία για έναν κόσμο καλύτερο

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ως γνωστόν, ανέτρεψε, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, τα δεδομένα, που ίσχυαν, μέχρι πρότινος, μας αποπροσανατόλισε, αναγκαστικά, και μας έκανε να ξεχάσουμε, σχεδόν, την πανδημία, που, επί δύο και πλέον χρόνια, μας ταλαιπωρεί και συνεχίζει το καταστρεπτικό της έργο.

Εν τούτοις, θα ήταν λάθος να πορευτούμε αγνοώντας και ξεχνώντας την εμπειρία, που αποκτήσαμε και εξηγεί το γιατί η ζωή μας γίνεται τόσο δύσκολη και στενάχωρη, παρότι είναι τόσο γλυκιά, όταν ξέρει κανείς τα μυστικά της και τον τρόπο να την απολαμβάνει. Αξίζει, γι’ αυτό, να την αναδείξει κανείς προς γνώση και συμμόρφωση.
Η πανδημία, λοιπόν, απέδειξε και αποδεικνύει, περίτρανα, την παντοδυναμία του Θεού και την αξία της επιστήμης, παράλληλα δε, ότι οι άνθρωποι είμαστε ασήμαντοι, αφού ένα απειροελάχιστο σωματίδιο είναι σε θέση να ανατρέψει τα πάντα και, απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, να εξελιχθούν όλα προς το χειρότερο και προς την καταστροφή των πάντων. Ως εκ τούτου, τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο στη ζωή μας, αλλά να εκτιμούμε και να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή της και αυτό, που έχουμε, ανεξάρτητα, αν αυτό είναι λίγο ή πολύ. Για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε, άλλωστε, ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε στα πλούτη, ούτε στην κραιπάλη, αλλά σε πολύ απλά και ανέξοδα πράγματα, όπως σε μια «καλημέρα», σε μια χειραψία και σε μια θερμή αγκαλιά.
Αποδείχθηκε, επίσης, πόσο μεγάλο αγαθό είναι η υγεία και πόσο σπουδαίες και ουσιαστικές είναι οι επαναλαμβανόμενες ευχές για χρόνια πολλά γεμάτα με υγεία, όταν αυτές πιάνουν τόπο, αφού χωρίς υγεία χάνει την αξία της η ανθρώπινη ζωή. Γι’ αυτό και η αναγνώριση της προσφοράς των γιατρών, του υγειονομικού προσωπικού και της ιατρικής επιστήμης, γενικότερα, καθώς και η προσπάθεια για ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας επιμένοντας στην πρόληψη, κυρίως, και όχι στη θεραπεία πρέπει να συνεχισθεί, προκειμένου αυτό να είναι σε θέση να προλαμβάνει και να ανταποκρίνεται με επιτυχία σε δύσκολες μελλοντικές καταστάσεις.
Ανέδειξε, όμως, η πανδημία και αδυναμίες του συνόλου της πολιτικής μας ηγεσίας, αλλά και ατομικές ευθύνες πολλών πολιτών, που μας βραχυκυκλώνουν και μας εμποδίζουν να πάμε μπροστά με πιο γρήγορους ρυθμούς. Οι πολιτικοί μας ταγοί, π.χ., δε στάθηκαν αυτές τις δύσκολες ώρες στο ύψος των περιστάσεων, οπότε, αντί να συνεργάζονται και να συγκλίνουν στον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας, οι μεν συμπολιτευόμενοι, για ευνόητους λόγους, βιάστηκαν να απαλλαγεί η χώρα απ’ το πρόβλημα και, γι’ αυτό, έκαναν παραλείψεις και λάθη, οι δε αντιπολιτευόμενοι αντιδρούσαν λαϊκίζοντας, συνεχώς, προκειμένου να φθείρουν την Κυβέρνηση και να κερδίζουν ψήφους, λησμονώντας, ότι, αργά ή γρήγορα, η πανδημία θα υποχωρήσει και, τότε, θα δουν, όλοι τους, πόσα απίδια έχει ο σάκος τους. Σίγουρα, τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ καλύτερα, αν όλοι τους δεν ξεχνούσαν τέτοιες δύσκολες ώρες, ότι, πάντα, η ισχύς βρίσκεται στην ένωση και στη συνεργασία. Κομμάτι δύσκολο κάτι τέτοιο στη χώρα μας, αλλά, μακάρι, να το θυμηθούν και να το εφαρμόσουν στο προσεχές μέλλον.
Πέραν τούτων, στην περίπτωση του εμβολιασμού αποδείχθηκε για άλλη μια φορά, πόσο μεγάλο κακό μπορούν να προκαλέσουν στο κοινωνικό σύνολο η ημιμάθεια, οι παρωπίδες και ο φανατισμός όποιας μορφής, αλλά και οι οργανωμένες μειοψηφίες, όταν αυτές εκμεταλλεύονται την απαιδευσία του λαού, τον φόβο, τη θρησκοληψία και τα κηρύγματα μίσους εναντίον της καθεστηκυίας τάξης. Ως εκ τούτου, η οργανωμένη Πολιτεία οφείλει να ενισχύσει την παρεχόμενη παιδεία, το δημοκρατικό φρόνημα του λαού και τη δημόσια τάξη πατάσσοντας το οργανωμένο έγκλημα και την κάθε είδους βία και ανομία, αλλά και να δείξει, περισσότερο, το κοινωνικό της πρόσωπο εξαλείφοντας, ει δυνατόν, την ανεργία, στηρίζοντας το εισόδημα και μοιράζοντας, δικαιότερα, τον πλούτο, προκειμένου να περιοριστούν ή, ακόμα καλύτερα, να εκλείψουν οι αναξιοπαθούντες και όσοι τους εκμεταλλεύονται.
Κοντολογίς, επειδή η σημερινή πανδημία, όπως και τόσες άλλες στο παρελθόν, θα μπει, γρήγορα ή αργά, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, επιβάλλεται, για έναν κόσμο καλύτερο απ’ το σημερινό, να εκμεταλλευθούμε, άρχοντες και λαός, την εμπειρία, που αποκτήσαμε, και να πορευθούμε, μελλοντικά, θεραπεύοντας αδυναμίες και κάνοντας, όσο το δυνατόν, λιγότερα λάθη. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία προσφέρει ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι καταστροφικές συνέπειές του, που αναστάτωσαν τον κόσμο ολόκληρο, αλλά και τη χώρα μας, αν και όλα δείχνουν, ότι δε θα ξεφύγουμε, και πάλι, απ’ την πεπατημένη και θα πληρώσουμε, ακριβά, το μάρμαρο. Κρίμα!