Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.) άρχισε να δημιουργείται από το 1951 με την ίδρυση της Κοινοπραξίας Χάλυβα και Άνθρακα και τα πρώτα κράτη που μετείχαν ήταν: το Βέλγιο, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Η πρώτη επίσημη συνάντησή τους έγινε τον Ιούνιο του 1955 με την παρουσία των υπουργών Εξωτερικών στη Μεσσήνη της Σικελίας, όπου σκοπός τους ήταν η ίδρυση μιας Κοινής Αγοράς, χωρίς όμως να βλάπτονται τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών μελών.
Οι διαπραγματεύσεις τελείωσαν στις 25-3-1957 και υπογράφθηκαν και επικυρώθηκαν με τη Συνθήκη της Ρώμης. «Η Συνθήκη της Ρώμης προβλέπει την άμεση εκλογή από τους λαούς με καθολική ψηφοφορία. Έπειτα από πολλές αναβολές και ταλαντεύσεις το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκλέχθηκε απευθείας από τους λαούς και συνεδρίασε για πρώτη φορά στις 17 Ιουλίου 1979 στο Στρασβούργο» (βιβλ. 1, σελ. 553).
Η Συνθήκη αποτελείται από 248 άρθρα και προβλέπει ότι για να ενταχθεί ένα κράτος στην Ε.Ο.Κ. πρέπει να είναι ευρωπαϊκό, να έχει δημοκρατικό καθεστώς και να υπάρχει ομόφωνη απόφαση των κρατών-μελών για την ένταξη του νέου κράτους στην Ε.Ο.Κ., μετά από συνεχή διάλογο του Συμβουλίου Σύνδεσης. Το Συμβούλιο αυτό αποτελείται από έναν αντιπρόσωπο υπουργό των κρατών-μελών της Ε.Ο.Κ. «Η συμφωνία για την οριστική ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. υπογράφηκε την 1 Ιανουαρίου 1981. Την προεδρία της Ε.Ο.Κ. αναλαμβάνει ανά έξι μήνες, ένα κράτος - μέλος… Η Ελλάδα άσκησε την προεδρία των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων από την 1η Ιουλίου 1983 έως την 31η Δεκεμβρίου 1983 και από την 1η Ιουλίου μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 1988» (βιβλ. 1, σελ. 546).
Πριν από την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. τα κράτη-μέλη ήταν: Γαλλία, Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία, Λουξεμβούργο, Δανία, Ολλανδία, Ιρλανδία, Δυτική Γερμανία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία. Η Τουρκία υπέβαλε αίτηση ένταξης στην Ε.Ο.Κ τον Ιούλιο του 1959 όπου μετά από τέσσερα χρόνια συνομιλιών υπογράφθηκε η Συνθήκη της Άγκυρας στις 12-9-1963 που προέβλεπε την τελωνειακή ένωση της Τουρκίας με την Ε.Ο.Κ., μελλοντικά και όταν η οικονομία της βελτιωθεί. Εκείνο που προσδοκούσε η Τουρκία με την ένταξή της στην Ε.Ο.Κ. ήταν η οικονομική ενίσχυσή της από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα και η τελωνειακή ένωση για την ελεύθερη διακίνηση αγροτικών προϊόντων από την Τουρκία προς την Ευρώπη, αλλά και η ελεύθερη χωρίς δασμούς διακίνηση βιομηχανικών προϊόντων από κράτη της Ε.Ο.Κ. προς την Τουρκία. Η τελωνειακή αυτή ένωση Τουρκίας - Ε.Ο.Κ. εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι τον Δεκέμβριο του 1999. Τελικά στη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης τον Δεκέμβριο του 2004 αποφασίστηκε να προχωρήσει η προενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Δεν πρόκειται όμως στο μέλλον καμία ελληνική κυβέρνηση να υπογράψει την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., διότι είναι απαράδεκτες και παράλογες οι διεκδικήσεις της για τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου που έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα με την Συνθήκη της Λοζάνης το 1923, αλλά και της παράνομης κατοχής του 37% της Κύπρου από τους Τούρκους το 1974 με προδοτική τακτική της Χούντας.
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου αμφισβήτησε την αξία των διακοινοτικών συνομιλιών. Δεν πίστευε ότι η λύση του προβλήματος μπορούσε να προκύψει από τον διάλογο και την συμβιβαστική προσέγγιση των δύο μερών. Επέβαλε την αρχή «κανένας διάλογος, πριν η Τουρκία αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο»» (βιβλ. 2, σελ. 546).
Αντίθετα κράτη στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. ήταν η Αυστρία, η Γαλλία με πρόεδρο το Νικολά Σαρκοζί, ενώ υπέρ της ένταξης ήταν η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ισπανία.
Η επίσημη αίτηση της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. έγινε στις 4 Ιουλίου 1990 από τον υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου Γεώργιο Ιακώβου. Την υποβολή αίτησης υπέγραψαν όλα κυπριακά κόμματα εκτός του Α.Κ.Ε.Λ. Η επίσημη ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. μετά από σημαντική βοήθεια της Ελλάδας έγινε τον Δεκέμβριο του 2004 στην Κοπεγχάγη, μαζί με άλλα εννέα κράτη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
1) «Σύγχρονη Εγκυκλοπαίδεια ΕΥΡΩΠΗ-ΕΛΛΑΔΑ-ΚΟΣΜΟΣ», Εκδοτικός Οργανισμός Θ. Χριστόπουλος, Αθήνα,1993
2) «Δρόμοι Ζωής», ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ, Εκδ. ΠΟΛΙΣ, Αθήνα, 2015
