Η Ομάδα Ιστορικής Έρευνας “Δημήτρης Αγραφιώτης” του Δήμου Αγιάς αποκαθιστά την αλήθεια σχετικά με τη γενοκτονία των Ποντίων ανακοίνωσε τα εξής:
Με αφορμή τον θόρυβο που προκλήθηκε τις τελευταίες ημέρες ύστερα απ’ το εθνικό, ιστορικό και γλωσσικό ατόπημα του υπουργού Παιδείας κ. Φίλη, ως Ομάδα Ιστορικής Έρευνας είμαστε υποχρεωμένοι, για την αποκατάσταση της αλήθειας, να επισημάνουμε τα ακόλουθα:
- Ο όρος «Εθνοκάθαρση» στη συγκεκριμένη περίπτωση διατυπώθηκε εντελώς λαθεμένα και άστοχα, δεδομένου ότι μια τέτοια υβριδική λέξη, ως προς τα συνθετικά της, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ν’ αποδώσει το νόημα του όρου «εθνική εκκαθάριση», που είναι και ο σωστός. Δυστυχώς για μιαν ακόμη φορά μεταγλωττίσαμε άκομψα ορολογία ξένη, όπως έγινε και με τα «μνημόνια» ή όπως παλιότερα δεχθήκαμε το «υπό την εγγύησιν», και τόσα άλλα, σαν να έχουμε ξοφλήσει ως έθνος, τόσο ιστορικά, όσο και γλωσσικά. Γιατί η λέξη «κάθαρσις», από καταβολής της ελληνικής γλώσσας, με ειδική σημασία δηλώνει: «αποβολή περιττών ή βλαβερών στοιχείων από σώμα ενιαίο». Την περίοδο όμως που συντελέστηκε η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους εθνικιστές, η Τουρκία δεν ήταν ενιαίο έθνος, ώστε να κυριολεχτεί ο όρος «εθνοκάθαρση», αλλά σύνολο εθνοτήτων (Έλληνες, Κούρδοι, Αρμένιοι, Εβραίοι, Τούρκοι κ.α.). Και ο Κεμαλικός στρατός μέσα στα πλαίσια της εθνικής του αντίστασης στην πραγμάτωση του συνθήματος «η Τουρκία στους Τούρκους» προέβαινε σε εκκαθάριση της χώρας από εθνότητες μη Τουρκικές.
- Αλλά και να ήταν σωστός ο όρος, θα τον δικαιολογούσαμε αν ακουγόταν από υπηκόους του τουρκικού έθνους, κι όχι από πολίτες ενός έθνους το οποίο πλήρωσε με βαρύ φόρο αίματος την έξαρση της ωμότητας ενός άγριου εθνικού φανατισμού, θα το παρακάμπταμε εντελώς αν ακουγόταν από έναν απλό και απαίδευτο Έλληνα πολίτη. Σε καμιά περίπτωση όμως από τον υπεύθυνο υπουργό Παιδείας. Πρόκειται για ατόπημα ολκής με τεράστιες εθνικές διαστάσεις, είτε έγινε από σκοπιμότητα, είτε από άγνοια. Και στις δύο περιπτώσεις είναι εθνικώς επικίνδυνο. Γιατί, όπως ακριβώς θεωρείται έγκλημα η παραχάραξη της Ιστορίας, έτσι θεωρείται έγκλημα και η άγνοιά της ή η σκόπιμη αποσιώπησή της.
- Το Ποντοαρμενικό Κράτος δημιουργήθηκε πάνω στην αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, σύμφωνα με τα «14 σημεία» της διακήρυξης του Αμερικανού προέδρου W. Wilson το Γενάρη του ΄18 με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου. Οι σχετικές προσεγγίσεις έγιναν από τον εκπρόσωπο των Ποντίων μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθο Φιλιππίδη και τον Πρωθυπουργό της Αρμενίας Αλ. Χατισιάν, και τον Γενάρη του 1920 υπογράφτηκε η σχετική συμφωνία. Με τη Συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) αναγνωρίστηκε η δημιουργία Ποντοαρμενικού Κράτους, εκτεινόμενου από την Τραπεζούντα ως το Βαν και τα Αρμενικά σύνορα της Καυκασίας, με ισοπολιτεία Ελλήνων, Αρμενίων και Τούρκων.
Όμως τον Νοέμβρη του ΄20 οι Αρμένιοι νικήθηκαν στο Ερζερούμ από τους Τούρκους Εθνικιστές και αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν ύστερα από ανελέητο σφαγιασμό. Οι Έλληνες του Πόντου έμειναν πλέον ανυπεράσπιστοι στο έλεος της τουρκικής εκδίκησης μέσα στην έξαρση του εθνικού φανατισμού που τον τροφοδοτούσε και τον όξυνε πιο πολύ η παρουσία και η προέλαση του ελληνικού στρατού στα ενδότερα της Μ. Ασίας.
- Και καθώς οι Τούρκοι εθνικιστές θεωρούσαν τον ελληνικό στρατό ως τον πιο επικίνδυνο επίδοξο κατακτητή, που επί του τουρκικού εδάφους είχε ρίζες προαιώνιες και ήρθε να τις ενισχύσει, προέβησαν σε πρωτοφανή γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, αφού πρώτα εξασφάλισαν διπλωματικά και πολεμικά την επικουρία της Σοβιετικής Ένωσης, με την οποία απέκτησαν πλέον και κοινά σύνορα διαλύοντας την Αρμενία. Αν τώρα δεν είναι γενοκτονία το ξερίζωμα ενός λαού απ’ τον τόπο του ύστερα από παρουσία 30 συνεχών αιώνων, οι αρπαγές, οι λεηλασίες, η ανελέητη γενική σφαγή των απροστάτευτων αμάχων, και είναι απλά μια «αιματηρή εθνοκάθαρση» που πραγματοποιήθηκε από έναν στρατό εθνικιστών μέσα στα πλαίσια της εθνικής του αντίστασης ενάντια στον ξένο κατακτητή, τότε με λύπη αναρωτιόμαστε αν ο κ. υπουργός γνώριζε ή όχι την Ιστορία. Δεν δικαιολογείται ωστόσο, είτε γνώριζε, είτε αγνοούσε τα γεγονότα αυτά.
- Αλλά και την Ιστορία να αγνοεί, όφειλε πάντως να γνωρίζει, ως θεσμικός πλέον παράγοντας, ότι και η Βουλή των Ελλήνων γενοκτονία χαρακτήρισε το γεγονός και διεθνείς επιτροπές Ακαδημαϊκών για γενοκτονία κάνουν λόγο. «Εθνοκάθαρση» θα μπορούσαν ίσως να το χαρακτηρίσουν οι Τούρκοι Εθνικιστές, αν και συνειδητά γνωρίζουν ότι πρόκειται για στυγνή γενοκτονία. Και κάποιοι απ’ αυτούς πανηγυρίζουν τώρα, ύστερα από ένα τέτοιο ιστορικό, εθνικό και γλωσσικό ολίσθημα του Έλληνα υπουργού Παιδείας, που προσβάλλει την ιστορική μας μνήμη.
- Ας του θυμίσουμε απλώς και εμείς τρεις άλλες ιστορικές αλήθειες. Πρώτη: Ο Αθηναίος ρήτορας και πολιτικός του 4ου π.Χ. αιώνα, Δημοσθένης, αποκαλώντας με το αντιμακεδονικό του μένος βάρβαρο τον Φίλιππο Β’ δίνει ακόμα επιχειρήματα στους Σκοπιανούς για το σφετερισμό του ονόματος Μακεδονία.
Δεύτερη: Συνειδητά ο εθνάρχης Ελ. Βενιζέλος το 1930 στα πλαίσια της προσπάθειας εξομάλυνσης των Ελληνοτουρκικών σχέσεων πρότεινε προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής για το Βραβείο Νόμπελ, στη Νορβηγία, «την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για τη μοναδική τιμή του Βραβείου Νόμπελ για ειρήνη».
Τρίτη: Κανένα έθνος δε μπορεί να έχει μέλλον με τη γλώσσα του ευ-νουχισμένη και την ιστορία του μεταλλαγμένη.
- Και οι αλήθειες αυτές χρήζουν φοβερής επίγνωσης, ειδικά απ’ αυτούς που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της πατρίδας μας. Και ειδικά της παιδείας του έθνους. Αρκετά έχει εκτεθεί η γαλανή μας Πατρίς. Αρκετά έχει διεθνώς γελοιοποιηθεί απ’ τις μωροφιλοδοξίες των κατά καιρούς απαίδευτων αμοραλιστών, που βαυκαλίζονται με το ψευδεπίγραφο του «πολιτικού» και θυσιάζουν με περισσή ευκολία ιδανικά και αξίες στον βωμό του κοινωνικού ντετερμινισμού και του πολιτικού αριβισμού. Από τέτοιους καιροσκόπους έφτασε η Ελλάδα εδώ που έφτασε. Φτάνει πια. Φτάνει ως εδώ η διαστρέβλωση της μεγαλύτερης εθνικής μας τραγωδίας και μοναδικής εποποιΐας συνάμα.
Για την ομάδα
Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
