Και πώς να μην τρομάξει η γυναίκα, αφού ο ελαφοκάνθαρος που επέλεξε να προσγειωθεί στο σώμα της, μόνο με την εμφάνισή του αρκεί για να «απογειώσει» σε κάποιον τους χτύπους της καρδιάς του.

Το συγκεκριμένο έντομο είναι από τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά της Ευρώπης. Θαυμασμό προκαλούν οι ιδιαίτερα ευμεγέθεις δαγκάνες στο κεφάλι του, που του προσδίδουν την όψη ζώου με κέρατα. Εξού και η ονομασία του, ενώ μια άλλη είναι «κεράμβυξ» από τις λέξεις «κέρας» και «άμβυξ», με τη δεύτερη λέξη να περιγράφει την αρχαία συσκευή απόσταξης με επίμηκες σχήμα που μοιάζει με τις δαγκάνες του σκαθαριού.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο σκαθάρι της Ευρώπης, με το μήκος των αρσενικών ατόμων να φτάνει τα 8 εκατοστά (όσο κι αυτό της περίπτωσής μας) και των θηλυκών μόλις τα 4 εκατοστά, καθώς μόνο τα αρσενικά έχουν τις τεράστιες και διακλαδισμένες δαγκάνες στο κεφάλι τους που τις χρησιμοποιούν για να μάχονται μεταξύ τους στην περίοδο της αναπαραγωγής. Παρόλα αυτά, οι δαγκάνες των αρσενικών δεν είναι καθόλου δυνατές και σε καμία περίπτωση επικίνδυνες, ενώ τα μικρά και φυσιολογικά σαγόνια των θηλυκών μπορούν να επιφέρουν ένα οδυνηρό δάγκωμα.

Το σώμα του ελαφοκάνθαρου έχει χρώμα σκούρο καστανό μέχρι κοκκινωπό ή ακόμα και μαύρο. Ο κύκλος της ζωής του ξεκινά με το θηλυκό να εναποθέτει τα αβγά του στους κορμούς και τις προνύμφες να τρέφονται με το πλούσιο σε μύκητες ξύλο ανοίγοντας βαθιές στοές. Με αυτή την τροφή οι προνύμφες ζουν για πέντε ή έξι χρόνια και μπορούν να φτάσουν σε μήκος τα 10 εκατοστά και τελικά μεταμορφώνονται σε τέλεια έντομα. Αυτά εμφανίζονται την άνοιξη, ζουν μόνο για λίγους μήνες και είναι δραστήρια τις νυχτερινές ώρες, οπότε τρέφονται με νέκταρ και χυμούς δέντρων χρησιμοποιώντας τις γνάθους τους για να τρυπήσουν τον φλοιό των τρυφερών κλαδιών των βελανιδιών και των καστανιών. Έχουν φτερά και πετούν, αλλά οι πτητικές τους ικανότητες δεν είναι καλές εξαιτίας του μεγάλου μεγέθους τους, ιδιαίτερα στα αρσενικά άτομα. Τους λίγους μήνες της ζωής τους εμφανίζονται σε βιότοπους που μπορούν να τραφούν, δηλαδή σε δάση φυλλοβόλων.

Η προστασία του ελαφοκάνθαρου σε εθνικό επίπεδο είναι ανύπαρκτη, αλλά σε κοινοτικό και ευρωπαϊκό επίπεδο είναι περισσότερο ισχυρή, καθώς περιλαμβάνεται σε ορισμένους καταλόγους συμβάσεων και νόμων και σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί «Είδος Προτεραιότητας» για προστασία. Οι άμεσες απειλές περιλαμβάνουν κυρίως τη συλλογή του για ιδιωτικές συλλογές εντόμων, ενώ κυριότερες είναι οι έμμεσες πιέσεις που σχετίζονται με τη συρρίκνωση, υποβάθμιση και κατακερματισμό των οικοτόπων που διαβιεί και τη συνεχή απώλεια της φυσικότητας του περιβάλλοντος.