«Την ίδια ώρα που το ελληνικό κράτος επιβάλλει απαγόρευση συναθροίσεων κουνώντας μας το δάχτυλο και μεταβιβάζοντας την ευθύνη για τις εγκληματικές ελλείψεις που αντιμετωπίζει το δημόσιο σύστημα υγείας, εξακολουθεί να έχει εγκλωβισμένους ανθρώπους στα κέντρα κράτησης προσφύγων.

Μήπως και σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για ατομική ευθύνη των προσφύγων και των προσφυγισσών; Μάλλον η αντίληψη αυτή, καθώς και τα μέτρα που ισχυρίζεται η κυβέρνηση πως έχουν παρθεί είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η ίδια η πραγματικότητα εντός των στρατοπέδων διαψεύδει την παραπάνω αφήγηση. Ο συνωστισμός που επικρατεί καθιστά αδύνατη την τήρηση των βασικών υγειονομικών οδηγιών. Η πρόσβαση σε δομές υγείας είναι περιορισμένη, καθώς και σε καθαρό νερό. Ταυτόχρονα, ο αποκλεισμός τους από την κοινωνία και η έλλειψη υγειονομικών δομών θέτει το κατάλληλο πεδίο για την εξάπλωση του ιού. Η απόφαση μη εκκένωσης των κέντρων κράτησης προσφύγων εν μέσω πανδημίας αποτελεί απόφαση εξόντωσης των ανθρώπων που διαμένουν εντός τους.

Στο στρατόπεδο του Κουτσόχερου, περίπου 300 άνθρωποι ήδη πριν το ξέσπασμα της πανδημίας δεν είχαν πρόσβαση σε κανέναν απολύτως πόρο, ακόμα και σε είδη διατροφής. Έχοντας θέσει τους προβληματισμούς μας εδώ και αρκετό καιρό και μετά από δεσμεύσεις του δημάρχου κ. Καλογιάννη, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό, αν δεν έχει γίνει ακόμα χειρότερη.

Θέτουμε επομένως εύλογα ερωτήματα προς τον δήμαρχο και τη δημοτική αρχή:

Έχει γίνει η καταγραφή των προσφύγων; Τι γίνεται ακριβώς με τη σίτιση αυτών των ανθρώπων; Σύμφωνα με τις δηλώσεις σας, τη μέριμνα αυτή θα την αναλάμβανε το κοινωνικό παντοπωλείο. Και αυτό απ’ ό,τι φαίνεται δεν έγινε ποτέ, όπως διαπιστώνουμε.

Σε αυτές τις ήδη απάνθρωπες συνθήκες έρχεται να προστεθεί και η εξάπλωση της πανδημίας του COVID-19. Η γενικευμένη κράτηση σε συνθήκες συνωστισμού, η απουσία ιατρικών δομών και κατάλληλου προσωπικού, καθώς και ειδών υγειονομικής προστασίας όπως μάσκες, γάντια και αντισηπτικά, θέτει την υγεία και κατ’ επέκταση τη ζωή των ανθρώπων που ζουν στο Κουτσόχερο σε άμεσο κίνδυνο. Ο αποκλεισμός από την υπόλοιπη κοινωνία δίνει την εντύπωση ότι αφήνονται συνειδητά να πεθάνουν στο έλεος των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης που τους επιβλήθηκαν.

Η κυβέρνηση συνεχίζει τον πόλεμο που κήρυξε στους πρόσφυγες και μετανάστες και πλέον με όπλο της την πανδημία επιθυμεί να εφαρμόσει μία θανατοπολιτική.

Για μας ατομική και κοινωνική ευθύνη σημαίνει η μη αποδοχή της πολιτικής που εφαρμόζει το κράτος. Στεκόμαστε αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι σε μετανάστ(ρι)ες- πρόσφυγες και απαιτούμε:

* Να κλείσουν άμεσα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι άνθρωποι να μεταφερθούν σε δομές μέσα στην πόλη, όπου θα μπορούν να τηρούνται τα μέτρα ατομικής προστασίας και υγιεινής.

* Άμεσες και μόνιμες προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

* Άμεσα εξοπλισμός όλων των δημόσιων νοσοκομείων.

* Ίση πρόσβαση όλων στη Δημόσια Υγεία».